بررسی روند رشد میکروجلبک دونالیلا سالینا و میزان تولید بتاکاروتن در غلظت‌های مختلف نمک

الموضوعات :

سیدعلی هاشمی ¹ (دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه مهندسی شیمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
فرشید پژوم شریعتی ² (استادیار گروه مهندسی شیمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حسین دلاوری امرئی ³ (استادیار گروه مهندسی شیمی، دانشگاه بجنورد، بجنورد، ایران)
امیر حیدری نسب ⁴ (دانشیار گروه مهندسی شیمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 05 الجمعة , صفر, 1441 تاريخ التأكيد : 05 الجمعة , صفر, 1441 تاريخ الإصدار : 24 الإثنين , محرم, 1441

الکلمات المفتاحية: بتاکاروتن, دونالیلا سالینا, غلظت نمک, میکروجلبک,

ملخص المقالة :

مقدمه: میکروجلبک دونالیلا سالینا یک گونه تک سلولی یوکاریوت و بدون دیواره سلولی تمایز یافته می‌باشد. در شرایط معمول رشد به رنگ سبز، اما در شرایط تحت انواع استرس به رنگ زرد متمایل به نارنجی تغییر حالت می‌دهد. در شرایط تحت استرس از قبیل: شوری بالا، فقر مواد مغذی و شدت نور بالا برای حفظ علائم حیاتی خود اقدام به تولید انواع متابولیت‌های ثانویه مانند بتاکاروتن و گلیسرول می‌نماید که هریک از این متابولیت های ثانویه دارای ارزش های اقتصادی فراوانی می باشد. امروزه با افزایش روز افزون جمعیت جهانی تامین منابع جایگزین مناسب برای نیازهای غذایی و انرژی بشر بسیار ضروری به نظر می‌رسد و میکروجلبک‌ها با ویژگی‌های منحصر به فردشان میتوانند انتخاب مناسبی در این زمینه به حساب آیند. مواد و روش ها: در کار تحقیقاتی حاضر به بررسی مقدار غلظت بهینه نمک برای رشد میکروجلبک دونالیلا سالینا تخلیص شده از دریاچه ارومیه پرداخته شد. برای این منظور نمونه میکروجلبک دونالیلا سالینا تحت شدت نور سفید 10000 لوکس و در محیط‌کشت جانسون کشت داده شد. همچنین در قسمت دوم به بررسی مقدار بتاکاروتن تولیدی در اثر 11 مرحله شوک نمکی 5/0 مولار درون سلول‌های دونالیلا سالینا پرداخته شد. یافته‌ها: مقدار بهینه غلظت نمکی برای رشد گونه جلبک دونالیلا سالینای مورد نظر شوری 1 مولار در راستای رشد مناسب‌تر و بالاترین میزان زیست توده تولیدی گزارش گردید. همچنین بالاترین مقدار بتاکاروتن تولیدی در سلول‌های دونالیلا سالینا در غلظت نمکی 5/3 مولار برابر با 64/36 میکروگرم بتاکاروتن به میلی‌لیتر محیط‌کشت سلولی به دست آمد. همچنین با وجود روند نزولی تجمع بتاکاروتن در غلظت‌های نمکی بالاتر از 5/3 مولار، در غلظت‌های بالاتر (تا 5/6 مولار) نیز مقدار قابل توجهی بتاکاروتن با تزریق شوک‌های نمکی درون سلول‌ها تجمع می یابد. نتیجه‌گیری: با اعمال شوک‌های نمکی کوچک می‌توان شرایط سلول‌های میکروجلبک را به تالاب‌های طبیعی نزدیک‌تر نمود و در این حالت مقدار قابل ملاحظه‌ای بتاکاروتن درون سلول‌ها تجمع میابد.

المصادر:

Ben-Amotz, A. (2004). Industrial production of microalgal cell-mass and secondary products, major industrial species, Dunaliella. In: Richmond A, editor. Handbook of microalgal culture: biotechnology and applied phycology. Oxford: Blackwell Publishing Ltd.

Ben-Amotz, A. )1980(. Glycerol production in the alga dunaliella, in: A.S. Pietro (Ed.), Biochemical and Photosynthetic Aspects of Energy Production, AcademicPress. pp. 191–208.

Borowitzka, M. &  Siva, C. )2007(. The taxonomy of the genus Dunaliella (Chlorophyta, Dunaliellales) with emphasis on the marine and halophilic species. J. Applied Phycology, 19, 567-590.

Borowitzka, M. A., Borowitzka, L. J. & Kessly, D. (1990). Effects of Salinity Increase on Carotenoid Accumulation in the Green Alga Dunaliella Salina. Journal of Applied Phycology, 2, 111-119.

Carmichael, W. W. )1992(. Cyanobacteria secondary metabolites the cyanotoxins. Journal of Applied Microbiology, 72, 445–459.

Cifuentes, A. S., Gonzalez, M. A. & Parra, O. O. (1996). The Effect of Salinity on the Growth and Carotenogenesis in Two Chilean Strains of Dunaliella Salina Teodoresco. Biological Research, 29, 227-236.

Edge, R., McGarvey, D. J. & Truscott, T. G.  )1997). The carotenoids as antioxidants, a review. J. Photochem. Photobiology, 41, 189–200.

Garcı´a, F., Freile-Pelegrı´n, Y. & Robledo, D. (2007). Physiological characterization of Dunaliella sp. (Chlorophyta, Volvocales) from Yucatan, Mexico. Journail of Bioresource Technology, 98, 1359–1365.

Glenn, E. P., Brown, J. J. & Blumwald, E. (1999). Salt Tolerance and Crop Potential of Halophytes. Critical Reviews in Plant Sciences, 18, 227–255.

Hadi, M. R., Shariati, M. & Afsharzadeh, S. (2008). Microalgal Biotechnology: Carotenoid and Glycerol Production by the Green algae Dunaliella isolated From the Gave-Khooni Salt Marsh, Iran. Biotechnology and Bioprocess Engineering, 13, 540-544.

Johnson, E. A. & Schroeder, W. A. (1996). Microbial Carotenoids.  Advances in Biochemical Engineering Biotechnology, 53, 119–178.

Madadkar Haghjou, M. (2011). Induction of Paraquat Tolerance in Dunaliella by Using Some Pretreatments. Journal of Plant Biology, 10, 71-78.

Morowvat, M. H. & Ghasemi, Y. (2016). Culture medium optimization for enhanced β-carotene and biomass production by Dunaliella salina in mixotrophic culture. Journal of Biocatalysis and Agricultural Biotechnology, 7, 217-223.

Pour Hosseini, R., Tavakoli, O. & Sarrafzade, M. (2017). Experimental optimization of SC CO₂ extraction of carotenoids from Dunaliella. Journal of Supercritical Fluids, 121, 85-95.

Richmond, A. (1986). Cell response to environmental factors. In: Richmond, A. (Ed.), CRC Handbook of Microalgal Mass culture. CRC Press Inc., Florida. pp. 89-95.

Skjånes, K., Rebours, C. & Lindblad, P. (2012). Potential for green microalgae to produce hydrogen,pharmaceuticals and other high value products in a combined process. Critical Reviews in Biotechnology, 144.

Soeder, C. J. (1986). A historical outline of applied algology. In Handbook of Microalgal Mass Culture; Richmond, A., Ed.; CRC Press: Boca Raton, FL. pp. 25-41.

Tammam, A. A., Fakhry, E. M. & El-Sheekh, M. (2011). Effect of salt stress on antioxidant system and the metabolism of the reactive oxygen species in Dunaliella salina and Dunaliella tertiolecta. African Journal of Biotechnology, 10, 3795-3808.