حالات بدن در سلوک عملیِ مکتب یوگه و طریقة شطاریه با تأکید بر رسالة جواهر خمسة محمد غوث گوالیاری
الموضوعات :
ملیحه خالق وردی
1
,
محمود رضا اسفندیار
2
,
جمشید جلالی شیجانی
3
1 - دانشجوی دکتری گروه ادیان و عرفان، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار گروه ادیان و عرفان، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران(نویسنده مسئول).
3 - دانشیار گروه ادیان و عرفان، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: جواهر خمسة محمد غوث گوالیاری, مکتب یوگه, طریقة شطاریه, آسَنَه, یوگهسوترههای پتنجلی,
ملخص المقالة :
چکیدهارتباط فرهنگ اسلامی و هندی سابقه ای طولانی دارد. در این میان، تصوف و جریانهای صوفیانه سهم عمدهای در ایجاد چنین ارتباطی داشتهاند. بررسیهای تطبیقی پژوهشگران حاکی از آن است که تصوف با مکاتب عرفانی هند بویژه مکتب یوگه تعاملات نزدیکی داشته است و در مواردی می توان نوعی آمیختگی میان آن دو چه از حیث نظری و چه عملی مشاهده کرد. طریقة شطاریه که از جمله طرق مهم و مشهور تصوف در هند است، به خصوص از زمان شیخ محمد غوث گوالیاری از تمرینات عملی یوگه بیشترین تأثیرپذیری را داشته است. پژوهش حاضر با مطالعة تحلیلی و تطبیقی به روش کتابخانهای، با تأکید بر یکی از مهمترین آثار طریقتی و عرفان عملی شطاریان یعنی جواهر خمسة شیخ محمد غوث گوالیاری، ضمن توضیح روش مراقبه در این طریقه، حالات گوناگون بدن (آسَنَه) در مکتب یوگه را بر اساس متنِ یوگهسوترههای حکیم مشهور پتنجلی بررسی کند و مشابهتهای آن با روشهای عملی مراقبه در طریقة شطاریه را که می تواند حاکی از تأثیرپذیری از روشهای مراقبه و آسنه های یوگه باشد، نشان دهد.
_||_