شناسایی پیشایندها و پسایندهای سیاست‌گذاری در رسانه ملی بر مبنای مدیریت استراتژیک نوین
الموضوعات : مدیریت فرهنگینجمین دهقان توران پشتی 1 , محمد رضا مایلی 2 , محمد مهدی اسماعیلی 3 , محمدعلی خسروی 4
1 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول).
3 - استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
4 - استادیار دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: نوآوری, رسانه, تعامل دوسویه با مخاطب, مدیریت استراتژیک نوین, سیاست‌گذاری,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف پژوهش: این پژوهش با هدف شناسایی پیشایندها و پسایندهای سیاست‌گذاری در رسانه ملی بر مبنای مدیریت استراتژیک نوین انجام شدکه از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات جزء پژوهش‌های آمیخته است. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش خبرگان علمی‌و تجربی در حوزه رسانه بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدف‌مند و اصل اشباع 30 نفر حجم نمونه انتخاب شد. جامعه آماری در بخش کمی‌مدیران و کارشناسان رسانه ملی می‌باشد که براساس فرمول کوکران 246 نفر حجم نمونه برآورد شد. روایی ﻫﻤﮕﺮا پرسشنامه از طریق محاسبه ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وارﯾﺎﻧﺲ و روایی واﮔﺮا از طریق محاسبه جذر به تایید رسید. پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 968/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آلفای کرونباخ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وارﯾﺎﻧﺲ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه (AVE)، ماتریس جذر AVE، کولموگروف‌اسمیرنف، تحلیل عاملی تاییدی و t تک‌نمونه‌ای استفاده شد. یافته‌ها ونتایج: نتایج به دست آمده به شناسایی 18 مولفه و 70 شاخص منجر شد که 14 مؤلفه به عنوان پیشایند شامل آموزش، پیام، سیستم و روش، انسجام، قالب و ساختار، مدیریت دانش، تکنولوژی، ویژگی‌های شخصیتی، اعتمادسازی، منابع مالی (اقتصادی)، منابع انسانی (سرمایه فکری)، ارتباطات، یادگیری استراتژیک و تفکر استراتژیک و 4 مؤلفه به عنوان پسایند شامل فرهنگ، جذب مخاطب، خلاقیت و مدیریت تغییر بر سیاست‌گذاری در رسانه ملی بر مبنای مدیریت استراتژیک نوین تأثیر دارند. علاوه بر این، مدلی پژوهش متشکل از پیشایند و پسایندهای موثر جهت سیاست‌گذاری بر مبنای مدیریت استراتژیک نوین ارائه شد.
بیچرانلو، عبدلله (1391). توسعة سواد رسانه‌های، مهم‌ترین راهبرد مخاطب محور پیش روی سازمان‌های فرهنگی و رسانه‌های کشور. مجله رسانه، سال 23، شماره 1.
پاکزاد، احمد؛ خواجه نایینی، علی (1396). ارزیابی سیاست‌گذاری رسانه‌های در سازمان صدا و سیما: مطالعه موردی سند چشم‌انداز افق رسانه. فصلنامه راهبرد، سال بیست وششم، شماره 84.
تقوی‌پور، محمدرضا؛ اسماعیلی، محسن؛ صلواتیان، سیاوش (1396). سیاست‌گذاری تولید محصولات نمایشی در تلویزیون ایران با محوریت خانوادة اسلامی، زن در فرهنگ و هنر، دورة 9، شمارة 1.
خواجه ئیان، داتیس (1391). چالش های مدیریت تلویزیون در عرصة تبلیغات رسانه‌های: بررسی تحولات ناشی از ورود رسانه‌های نوین بر بازار آگهی‌های تلویزیونی. مجله رسانه، سال 23.
خواجه سروی، غلامرضا؛ بیات، مرتضی (1396). سیاست‌گذاری رسانه مطلوب در جمهوری اسلامی ایران، دوفصلنامه علمی- پژوهشی دین و ارتباطات، سال بیست و چهارم، شمارة دوم، پیاپی (52).
خدادا شهری، نیره (1394). استراتژى در فرهنگ و رسانه، فصلنامه نقد کتاب اطلاع‌رسانی و ارتباطات، سال دوم، شماره 6.
روشندل اربطانی، طاهر، رضی، حسین و لبافی، سمیه (1392). بررسی آسیب‌شناسانه سیاست‌گذاری در صدا و سیما، فصلنامه مدیریت دولتی. دوره چهارم شماره10.
روشندل اربطانی، طاهر؛ علی‌اصغر، پورعزت؛ عقیلی، سیدوحید؛ لبافی، سمیه (1394). طراحی و تبیین مدل سیاست‌گذاری خبری براساس مؤلفه‌های بنیادین در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، پژوهش‌های مدیریت عمومی، سال هشتم، شماره بیست و هشتم.
شریفی، سید مهدی؛ مرزبان، بیتا؛ لبافی، سمیه (1397). آسیب شناسی سیاست‌گذاری تولید محتوای فضای مجازی در ایران، فصلنامه مدیریت دولتی، دوره 10، شماره 2.
لبافی، سمیه (1394). طراحی مدل سیاست‌گذاری خبری اثربخش ویژه انتخابات ریاست جمهوری ایران، دانشگاه تهران.
مک کوایل، دنیس (1387). درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.
کوثری، مسعود؛ آذری، سیدحسن (1394). تنوع فرهنگی ایران و الزامات سیاست‌گذاری رسانه‌ای (مطالعه موردی: شبکه‌های استانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی‌ایران). مجله رسانه، سال 26، شماره 1.
نجف بیگی، رضا؛ درودی، هما (1388). ارائه الگوی سازمان یادگیرنده در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، مجله مدیریت فرهنگی، سال سوم، شماره ششم 22.
نوروزی، یعقوب؛ موسوی، بتول سادات (1395). عوامل موثر بر کاربرد فناوری اطلاعات در آرشیوهای دیجیتال صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، کتابداری و اطلاع رسانی، شماره 3 (پیاپی 75).
وردی‌نژاد، فریدون؛ قربانی‌زاده، وجه‌الله؛ هاشمی، زهراسادات (1391). تأثیر مدیریت دانش بر اثربخشی اقتصادی سازمان‌های رسانه‌های، مجله رسانه، سال 23، شماره 1.
Byrne, L (2016). God in Cyberspace: Media and Theology Project Public Lectures.
Chris Archer-Brown, Jan Kietzmann (2018). Strategic knowledge management and enterprise social media, Journal of Knowledge Management.
Flew, Terry, Martin, Fiona & Suzor, Nicolas P (2019). Internet regulation as media policy: Rethinking the question of digital communication platform governance. Journal of Digital Media and Policy.
Fraser, K & Hvolby, H. H (2012). Effective teamworking: can functional flexibility act as an enhancing factor? An Australian case study, Team Performance Management: An International Journal, Vol.16.
Howard, T (2009). Media power, professionals and policies, sage publications.
Krishna Venkitachalam, Hugh Willmott (2017). Strategic knowledge management- Insights and pitfalls. International Journal of Information Management.
Leah, L & Livingstone, S (2008). The handbook of new media, sage publications.
L. Küng (2018). Strategic management in the media: From theory to practice.
McQuail, D (2009). Mass communication theory, London: sage.
McChesney, R (2015). Poor Democracy: Communication Politics in Dubious Times. New Press
Napoli Philip M. Michelle Aeaton (2017), Necessary Knowledge for Communications Policy: Informatiobn Asymmetries and Commercial Data Access and Usage in the Policymaking Process, sage publication.
Ngo, H. Y & Loi, R (2008), Human resource flexibility, organizational culture and firm performance: An investigation of multinational firms in Hong Kong, The International Journal of Human Resource Management, Vol.19.
Puppis, L (2010). Exploratory study of how policy research is used in the policy process by policy maker staff and public administrators. Political Communication.
Rice, R. E, Evans, S. K, Pearce, K. E, Sivunen, A, Vitak, J & Treem, J. W (2017). Organizational Media Affordances: Operationalization and Associations with Media Use. Journal of Communication, 67(1.
Van de Donk, W.B.H.J, Hancher, L, van Lieshout, P.A.H, Meurs, P.L, Pelkmans, J.L.M, Schoonenboom, I.J, Theeuwes, J.J.M, Winsemius, P (2005). Media Policy for the Digital Age, The Netherlands Scientific Council for Government Policy, Amsterdam University Press.
Yik Chan Chin (2011). Policy process, policy learning, and the role of the provincial media in China, University of Nottingham, Media, Culture & Society journal.
W. Timothy Coombs, Sherry J Holladay (2016). Social issue qua wicked problems: the role of strategic communication in social issues management, Journal of Communication Management, Permanent link to this document
بیچرانلو، عبدلله (1391). توسعة سواد رسانه‌های، مهم‌ترین راهبرد مخاطب محور پیش روی سازمان‌های فرهنگی و رسانه‌های کشور. مجله رسانه، سال 23، شماره 1.
پاکزاد، احمد؛ خواجه نایینی، علی (1396). ارزیابی سیاست‌گذاری رسانه‌های در سازمان صدا و سیما: مطالعه موردی سند چشم‌انداز افق رسانه. فصلنامه راهبرد، سال بیست وششم، شماره 84.
تقوی‌پور، محمدرضا؛ اسماعیلی، محسن؛ صلواتیان، سیاوش (1396). سیاست‌گذاری تولید محصولات نمایشی در تلویزیون ایران با محوریت خانوادة اسلامی، زن در فرهنگ و هنر، دورة 9، شمارة 1.
خواجه ئیان، داتیس (1391). چالش های مدیریت تلویزیون در عرصة تبلیغات رسانه‌های: بررسی تحولات ناشی از ورود رسانه‌های نوین بر بازار آگهی‌های تلویزیونی. مجله رسانه، سال 23.
خواجه سروی، غلامرضا؛ بیات، مرتضی (1396). سیاست‌گذاری رسانه مطلوب در جمهوری اسلامی ایران، دوفصلنامه علمی- پژوهشی دین و ارتباطات، سال بیست و چهارم، شمارة دوم، پیاپی (52).
خدادا شهری، نیره (1394). استراتژى در فرهنگ و رسانه، فصلنامه نقد کتاب اطلاع‌رسانی و ارتباطات، سال دوم، شماره 6.
روشندل اربطانی، طاهر، رضی، حسین و لبافی، سمیه (1392). بررسی آسیب‌شناسانه سیاست‌گذاری در صدا و سیما، فصلنامه مدیریت دولتی. دوره چهارم شماره10.
روشندل اربطانی، طاهر؛ علی‌اصغر، پورعزت؛ عقیلی، سیدوحید؛ لبافی، سمیه (1394). طراحی و تبیین مدل سیاست‌گذاری خبری براساس مؤلفه‌های بنیادین در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، پژوهش‌های مدیریت عمومی، سال هشتم، شماره بیست و هشتم.
شریفی، سید مهدی؛ مرزبان، بیتا؛ لبافی، سمیه (1397). آسیب شناسی سیاست‌گذاری تولید محتوای فضای مجازی در ایران، فصلنامه مدیریت دولتی، دوره 10، شماره 2.
لبافی، سمیه (1394). طراحی مدل سیاست‌گذاری خبری اثربخش ویژه انتخابات ریاست جمهوری ایران، دانشگاه تهران.
مک کوایل، دنیس (1387). درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.
کوثری، مسعود؛ آذری، سیدحسن (1394). تنوع فرهنگی ایران و الزامات سیاست‌گذاری رسانه‌ای (مطالعه موردی: شبکه‌های استانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی‌ایران). مجله رسانه، سال 26، شماره 1.
نجف بیگی، رضا؛ درودی، هما (1388). ارائه الگوی سازمان یادگیرنده در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، مجله مدیریت فرهنگی، سال سوم، شماره ششم 22.
نوروزی، یعقوب؛ موسوی، بتول سادات (1395). عوامل موثر بر کاربرد فناوری اطلاعات در آرشیوهای دیجیتال صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، کتابداری و اطلاع رسانی، شماره 3 (پیاپی 75).
وردی‌نژاد، فریدون؛ قربانی‌زاده، وجه‌الله؛ هاشمی، زهراسادات (1391). تأثیر مدیریت دانش بر اثربخشی اقتصادی سازمان‌های رسانه‌های، مجله رسانه، سال 23، شماره 1.
Byrne, L (2016). God in Cyberspace: Media and Theology Project Public Lectures.
Chris Archer-Brown, Jan Kietzmann (2018). Strategic knowledge management and enterprise social media, Journal of Knowledge Management.
Flew, Terry, Martin, Fiona & Suzor, Nicolas P (2019). Internet regulation as media policy: Rethinking the question of digital communication platform governance. Journal of Digital Media and Policy.
Fraser, K & Hvolby, H. H (2012). Effective teamworking: can functional flexibility act as an enhancing factor? An Australian case study, Team Performance Management: An International Journal, Vol.16.
Howard, T (2009). Media power, professionals and policies, sage publications.
Krishna Venkitachalam, Hugh Willmott (2017). Strategic knowledge management- Insights and pitfalls. International Journal of Information Management.
Leah, L & Livingstone, S (2008). The handbook of new media, sage publications.
L. Küng (2018). Strategic management in the media: From theory to practice.
McQuail, D (2009). Mass communication theory, London: sage.
McChesney, R (2015). Poor Democracy: Communication Politics in Dubious Times. New Press
Napoli Philip M. Michelle Aeaton (2017), Necessary Knowledge for Communications Policy: Informatiobn Asymmetries and Commercial Data Access and Usage in the Policymaking Process, sage publication.
Ngo, H. Y & Loi, R (2008), Human resource flexibility, organizational culture and firm performance: An investigation of multinational firms in Hong Kong, The International Journal of Human Resource Management, Vol.19.
Puppis, L (2010). Exploratory study of how policy research is used in the policy process by policy maker staff and public administrators. Political Communication.
Rice, R. E, Evans, S. K, Pearce, K. E, Sivunen, A, Vitak, J & Treem, J. W (2017). Organizational Media Affordances: Operationalization and Associations with Media Use. Journal of Communication, 67(1.
Van de Donk, W.B.H.J, Hancher, L, van Lieshout, P.A.H, Meurs, P.L, Pelkmans, J.L.M, Schoonenboom, I.J, Theeuwes, J.J.M, Winsemius, P (2005). Media Policy for the Digital Age, The Netherlands Scientific Council for Government Policy, Amsterdam University Press.
Yik Chan Chin (2011). Policy process, policy learning, and the role of the provincial media in China, University of Nottingham, Media, Culture & Society journal.
W. Timothy Coombs, Sherry J Holladay (2016). Social issue qua wicked problems: the role of strategic communication in social issues management, Journal of Communication Management, Permanent link to this document
