مقايسه ی تأثيرات درمانی نانواسانس كندر با كرم تربينافين %1 در درمان درماتوفيتوز تجربی خوکچه های هندی ناشی از ميکروسپوروم كنيس
الموضوعات :
مرتضی رزاقی منش
1
,
بهادر بردشیری
2
,
شادی لوینه نسب
3
,
آیدا شریفیان
4
,
شقایق قناد
5
1 - گروه دامپزشکی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، خوزستان، ایران
2 - گروه دامپزشکی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، خوزستان، ایران
3 - دانش آموخته دکتری حرفه ای دامپزشکی ، واحدشوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، خوزستان، ایران
4 - دانشجو ی دکتری حرفه ای دامپزشکی ، واحدشوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، خوزستان، ایران
5 - دانشجو ی دکتری حرفه ای دامپزشکی ، واحدشوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، خوزستان، ایران
الکلمات المفتاحية: نانواسانس, کندر, تربینافین, درماتوفیتوز, میكروسپوروم کنیس,
ملخص المقالة :
امروزه به دلیل خواص ضدمیكروبی، آنتی اکسیدانی و عوارض کمتر ، اسانس های گیاهی کاربرد گسترده اي یافته اند . فناوری نانو با تبدیل این ترکیبات با ریزذرات ، ویژگی های جدیدی به آنها می بخشد . در این مطالعه اثر بخشی نانواسانس گیاه کندر و کرم تربینافین 1% در درمان درماتوفیتوز تجربی ناشی میكروسپوروم کنیس در خوکچه هندي با روش هاي In vitro و In vivo ارزیابی شد.
براي یافتن حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) از روش Microdilution Broth مطابق با پروتوکل M38-A(CLSI) استفاده گردید و مقدار MIC نانواسانس کندر برابر 210 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد . در این مطالعه 18خوکچه هندی به شكل تصادفی به 3 گروه 6 تایی تقسیم شدن و درمان از روز پنجم پس از آلودگی ، هر 12 ساعت یك بار تا 40 روز ادامه یافت . سپس داده ها توسط آزمون Kruskal- Wallis Test و نرم افزار SPSS آنالیز شدند.
تحلیل های آماری نشان داد که بین گروه هاي درمانی تربینافین و کنترل منفی در طول دوره درمان اختلاف معنا داری وجود داشت . در گروه نانواسانس ، میزان آلودگی اولیه بالاتر از گروه تربینافین بود . مقایسه نانواسانس با کنترل منفی نیز به جز در روز 40 ، اختلاف معنادار آماری را نشان داد (0.05>p).
همچنین بین گروه های نانواسانس و تربینافین در روزهاي 19،26،33 و 40 پس ازآلودگی تفاوت آماری قابل توجهی مشاهده شد (0.05>p) . این نتایج موید اثر بخشی نانواسانس گیاه «کندر» در درمان درماتوفیتوز تجربی ناشی از میكروسپوروم کنیس بوده و حاکی از برتری آن نسبت به درمان موضعی با تربینافین است
. آیت اللهی موسوي، س.ا،. رضایی فر، ر،. زارع شاهی، ر. (1385). بررسی اثرات ضد درماتوفيتی بر روي خوكچه هندي. مجله ی دانشگاه علوم پزشكی رفسنجان.
2. اسفندیاري، ع. (1364). قارچ شناسی پزشکی و روش هاي تشخيص آزمايشگاهی. تهران: انتشارات دفتر مرکزي جهاد دانشگاهی
3. بهنام رسولی، م،. حسین زاده، ح،. غفاري مقدم، غ. (1380). عصاره كندر و تقويت حافظه بررسی اثرات مصرف عصاره آبی كندر در طی دوران حاملگی و شير دادن به نوزادان بر روند يادگيري و تقويت حافظه زاده ها در رت(. نشریه علوم )دانشگاه خوارزمی
4. پیرنیا، م،. طباطبائی یزدي، ف،. مرتضوي، ع،. محبی، م. (1399) مقايسه و بررسی تركيب شيميايی و اثر ضدميکروبی اسانس زوفا (carteri Boswellia) و اسانس کندر (officinalis Hyssopus) عليه تعدادي از ميکروارگانيسم هاي شاخص عفونت و مسموميت غذايی در شرايط آزمايشگاهی. انجمن علوم و صنایع غذایی ایران
5. حسینی پناه، م. و مشتاقیان، ج. (1397) بررسی اثر مخلوط اسطوخودوس و كندر و عسل بر تقويت حافظه موش سوري نر. همایش ملی فرآورده هاي زنبور عسل از منظر زیست شناسی، سلامت و اقتصاد، اصفهان
6. حسینی شریف آباد، محمد،. اسفندیاري، ابراهیم (1390). اثر تجويز صمغ گياه كندر (Planch & Triana serrata Boswellia) در دوره شيردهی بر مورفولوژي نورون هاي هيپوكامپی مواليد موش صحرایی
7. رستمی مقدم اردبیل، م،. دیدهور، ر،. نسیمی، (1389). مقايسه اثر تربينافين و كتوكونازول موضعی در درمان تينه آ ورسيکالر. مجله علمی دانشگاه علوم پزشكی گرگان
8. رسولی، م. (1390). داروهاي ژنريک ايران. تهران: اندیشه رفیع
9. زلفخانی، ز،. رهنما، م. (1395). بررسی اثر عصاره آبی كندر بر حجم آسيب بافتی و نقص هاي نورولوژيک در مدل سکته مغزي موش صحرايی. مجله دانشگاه علوم پزشكی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد،
10. زینی، ف،. سیدعلی مهبد، ا،. امامی، م. (1377). قارچشناسی پزشکی جامع. تهران: موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
1. Afsharypour, S., Rahmany, M. (2005). Essential oil constituents of two African Olibanums available in Isfahan commercial market. Iran J Pharm Res
2. Ahmadpour, F., Namjoyan, F., Azemi, M., Khodayar, M., Padok, A.D., Panahi, M.
(2012). Antioxidant capacity and antidiabetic effect of Boswellia serrata aqueous extract in female diabetic ratsand thepossible histological changes in the liver and kidney. Res Pharm Sci
3. Ainsworth, P.K.C. and Austwick, G.C. (1959). Fungal Diseases of Animals
3. Ainsworth, P.K.C. and Austwick, G.C. (1959). Fungal Diseases of Animals (Review). England: Commonwealth Agricultural Bureaux, 148 pages
4. Alam, M., Khan, H., Samiullah, L., Siddique, K. (2012). A review on Phytochemical and Pharmacological studies of Kundur (Boswellia serrata Roxb ex Colebr.)-A Unani drug.J Appl Pharm Sci
5. Al-Harrasi, A., Al-Saidi, S. (2008). Phytochemical analysis of the essential oil from botanically certified oleogum resin of Boswelliasacra (Omani Luban).
6. Al-Yasiry, A.R.M., Kiczorowska, B. (2016). Frankincense-therapeutic properties.
Advances in Hygiene & Experimental Medicine/ Postepy Hig Med Dosw,70.
7. Ammon H. (2006). Boswellic acids in chronic inflammatory diseases. Planta Med
8. Ammon, H. (2016). Boswellic acids and their role in chronic inflammatory diseases. Anti-inflammatory Nutraceuticals and Chronic Diseases
9. Başer, K.H.C., Demirci, B., Dagne, E., Dekebo, A. (2003). Essential oils of some Boswellia spp., myrrh and opopanax. Flavour Fragr J; 18(2): 153-156.
10. Benita, S. (2006). Microencapsulation Methods and Industrial Applications. 2nd
Edition. USA: CRC Press.
11. Bennett, M.L., Fleischer, A.B., Loveless J.W., Feldman, S.R. (2000) Oralgriseofulvin
remains the treatment of choice for tinea capitis in children. Pediatr Dermatol
12. Birkner, K.M. (2006). Boswella, the Pain Herb. Pain and Stress Publications,1(1):60-1.
13. Bone, K. (2011). Boswellia and brain inflammation. MediHerb, e-Monitor, 39.
14. Burt, S. (2004). Essential oils: their antibacterial properties and potential applications in foods–a review. International Journal of Food Microbiology, 94: 223–253.
15. Budimulja, U., Bramono, K., Urip, K.S., Basuki, S., Widodo, G., Rapatz, G. and et al. (2001). Once daily treatment with terbinafine 1% cream (Lamisil) for one week is effective in the treatment of tinea corporis and cruris. A placebo-controlled study, Mycoses, 44(7-8): 300-6.
16. Cevc, G., Vierl, U. (2010). Nanotechnology and the Transdermal Route, A State of the Art Review and Critical Appraisal. Journal of Controlled Release, 141: 277-299
17. Chopra, V., Jain, V.K. (2000). Comparative study of topical terbinafine and topical ketoconazole in pityriasis versicolor. Indian J Dermatol Venereol Leprol, 66(6): 299-300.
18. Dashti, G., Esfandiari, E.,Nematbagksh, M., Sanei, M., Afsharipoor, S., Farzan, A. and et al. (2004). The effect of frankincense extract on accumulation of fatty streaks in coronary arteries of high-cholesterol fed male rabbits. Armaghane danesh, 8(4): 9-17.
19. Du, Z., Liu, Z., Ning, Z., Liu, Y., Song, Z., Wang, C. and et al. (2015). Prospects of boswellic acids as potential pharmaceutics . Planta Medica, 81(04): 259-71.
20. Evans, W. (2009). Trease and Evans' Pharmacognosy. 16th Edition, London: Saunders Ltd
21. Faergemann, J. (2001). Treatment of seborrhoeic dermatitis with oral terbinafine? Lancet, 358:170.
22. Faergemann, J., Jones, T.C., Hettler, O. (1996). Pityrosporum ovale as the causative agent of seborrheic dermatitis: new treatment option. British Journal of Dermatology,
23. Fixsen, D., Naoom, S., Blase, K., Friedman, R., Wallace, F. (2005). Implementation Research: A Synthesis of the Literature. Tamps, FL: University of South Florida, Louis de la Parte Florida Mental Health Institute, National Implementation Research Network.
24. Fisher, F. and Cook, N.B. (1998). Fundamentals of Diagnostic Mycology. W.B.Saunders, 372 pp
25. Friedlander, S.F. (1999). The evolving role of itraconazole, fluconazole and terbinafine in the treatment of tinea capitis. Pediatr Infect Dis J, 18(2): 205-10.
26. Ghannoum, M., Isham, N., Hajjeh, R., Cano, M., Al-Hasawi, F., Yearick, D. and et al.(2003). Tinea capitis in Cleveland:survey of elementary school students. J Am Acad
