تأثیر آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری دانشجویان دانشکده ملی مهارت دختران بروجرد

الموضوعات : مدیریت تعالی آموزشی

مهدی باقری ¹ , مبینا باقری ² , فاطمه سادات صادق الوعد ³

1 - مدیریت آموزشی، گروه علوم انسانی دانشگاه ملی مهارت (فنی و حرفه ای) تهران، ایران
2 - دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه تهران، ایران
3 - دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم، ایران

تاريخ الإرسال : 23 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1446 تاريخ التأكيد : 03 الثلاثاء , شوال, 1446 تاريخ الإصدار : 15 الأربعاء , ذو الحجة, 1446

الکلمات المفتاحية: آموزش, تفکر خلاق, سبک های عمومی, تصمیم گیری , دانشجویان تربیت کودک,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری دانشجویان تربیت کودک دانشکده ملی مهارت دختران بروجرد بود. بدین منظور با بهره‌گیری از روش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه آزمایش و کنترل و انتساب تصادفی، اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری اسکات و بروس (1955) جمع‌آوری شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تربیت کودک دانشکده ملی مهارت دختران بروجرد در ترم اول سال تحصیلی 1403-1402 بود. نمونه پژوهش شامل 12 نفر برای گروه آزمایش و 12 نفر برای گروه کنترل به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. مداخله آموزش تفکر خلاق به‌وسیله کتاب «آموزش تفکر بر روی گروه آزمایش» به مدت 12 هفته و به مدت 12 ساعت اجرا شد. در پس‌آزمون، هر دو گروه دوباره ارزیابی شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری عقلایی، آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری آنی و آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری شهودی مؤثر بوده است. ولی آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری وابستگی و
نیز بر سبک‌های تصمیم‌گیری اجتنابی مؤثر نبوده است. در مجموع، آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری دانشجویان مؤثر بوده است. به عبارت دیگر، بین نمرات سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری در دو گروه پس‌آزمون و پیش‌آزمون، تفاوت معنی‌داری وجود دارند. بنابراین، فرضیه صفر رد می‌شود و فرضیه پژوهش یعنی تاثیر آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری عمومی دانشجویان تربیت کودک پذیرفته می‌شود. باتوجه‌به یافته‌های این پژوهش، سودمندی آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری عقلانی، آنی و شهودی مشخص شده و لازم است دانشگاه‌ها برای استفاده از شیوه‌های آموزش تفکر خلاق، بستر مناسب را برای دانشجویان در طول تحصیلشان فراهم کنند.

 

المصادر:

ایران‌نژاد پاریزی، مهدی؛ ساسان گهر، پرویز (1403). سازمان و مدیریت و تئوری تا عمل. تهران: موسسه عالی آموزش بانکداری.
بولدن، جرج (1385). تفکر خلاق. سعید علی میرزایی. تهران: سارگل.
پرویزی، عابد (1396). بررسی رابطه تیپ شخصیت و سبک تصمیم‌گیری مدیران مدارس استان آذربایجان غربی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی. دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی.
توحیدی، ارسطو (1389). خلاقیت محور بنیادین تصمیم‌گیری راهبردی. مطالعات مدیریت راهبردی، 1(4)، ص64-43.
جعفری، مریم؛ رضوی، سمیرا؛ کریمی، علی (1399). تأثیر آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری دانش‌آموزان. علوم تربیتی، ۱۰(۱)، ص۱۱۲-۱۲۸.
حیدری، الهام؛ مرزوقی، رحمت‌اله (1391). بررسی و مقایسه سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری در مدیران دانشگاه، مطالعه موردی: دانشگاه شیراز. رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 3(4)، ص84-67.
‌‌رحیمی، فیروزه؛ محمدی، مونا؛ حسینی، سمیه (1398). تأثیر آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری دانش‌آموزان. روانشناسی تربیتی، 12(3)، ص45-60.
رضازاده، سمانه (1389). بررسی رابطه سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری و هوش معنوی مدیران دانشگاه‌های فردوسی و علوم پزشکی مشهد. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی. دانشگاه فردوسی مشهد.
‌‌رضایی، سعید؛ حسینی، مریم؛ محمدی، علی (1401). تأثیر آموزش تفکر خلاق بر سبک‌های تصمیم‌گیری دانشجویان. روانشناسی تربیتی، ۱۲(۳)، ص۴۵-۶۰.
سادات میر، زهره (1389). مقایسه میزان به کارگیری تفکر خلاق و انتقادی در دانش آموزان مونث سال سوم رشته‌های ریاضی و انسانی متوسطه در منطقه 14 شهر تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته روان‌شناسی تربیتی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
سبحانی‌نژاد، مهدی؛ زراعتی، محسن؛ مرادی، شعبان؛ وحیدپور، بیژن (1392). پرورش مهارت‌های تفکر خلاق با رویکرد حل مسأله در برنامه درسی دانشجویان. مدیریت نظامی، 50(13)، ص174-141.
سید جوادین، سید رضا (1403). مبانی سازمان و مدیریت. تهران: نگاه دانش.
سیف، علی‌اکبر(1403). روان‌شناسی پرورشی نوین. تهران: دوران.
شعاری‌نژاد، علی‌اکبر(1370). روان‌شناسی عمومی. تهران: توس.
علی‌زاده، فریدون؛ نوری، رعنا (1400). رابطه تفکر خلاق و سبک‌های تصمیم‌گیری در مدیران سازمان‌های دولتی. مدیریت دولتی، ۸(۲)، ص۷۸-۹۲.
معیری، نرگس (1390). رابطه بین سبک‌های تصمیم‌گیری و توانایی حل تعارض مدیران مدارس راهنمایی و متوسطه شهر کرمان در سال تحصیلی 1389-1390. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی. دانشگاه شهید باهنر کرمان.
مکتبی‌فرد، لیلا (1388). انواع تفکر و ارتباط آنها، با تاکید بر تفکر انتقادی. فرهنگ، شماره 69، ص372-359.
مهرگان، محمدرضا؛ دری، بهروز؛ صارمی، محمود (1403). تحقیق در عملیات. تهران: سمت، ج1.
مورهد، گرگوری؛ گریفین، ریکی (1403). رفتار سازمانی. مهدی الوانی و غلامرضا معمارزاده. تهران: مروارید.
ناظمی، فاطمه؛ صفاری‌نیا، مجید (1394). بررسی ارتباط سبک‌های تصمیم‌گیری و ادراک ریسک با رفتارهای کارآفرینانه در بین مدیران فرهنگی. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 4(4)، ص117-89.
Amabile, T.M. & Pratt, M.G. (2020). The dynamic componential model of creativity and innovation in organizations. Research in Organizational Behavior, no. 40, p. 157-183.
Facioni, P. (2006). Creative Thinking Skills for education and life.
URL= http://www.asa3.org/ASA/education/think/creative.htm (2013, Nov 3).
Gino, F. & Ariely, D. (2021). The dark side of creativity: Original thinkers can be more dishonest. Journal of Personality and Social Psychology, 108(3), p. 442-459.
Runco, M.A. & Acar, S. (2022). Creativity and decision-making: The role of divergent thinking. Journal of Creative Behavior, 56(2), p. 145-160.
Scott, S.G. & Bruce, R.A. (1995). Decision–making style: The development and assessment of a new measure. Educational and psychological Measurement, 55(5), p. 818-831.
Sternberg, R.J. & Karami, S. (2021). Teaching creative thinking to improve decision-making in complex situations. Thinking Skills and Creativity, no. 40, p. 100-115.
Thunholm, P. (2004). Decision – making style: habit, style or both? Journal of personality and Individual Differences, no. 36, p. 931-944.
Wadaani, M. (2015). Teaching for Creativity as Human Development toward Self -Actualization: The Essence of Authentic Learning and Optimal Growth for All Students. Creative Education, no. 6, p. 669-679.