بررسی عناصر زمانی و مکانی مؤثر با گزاره های دینی در اصول فقه امامیه و چالش های آن
الموضوعات :علی صفری 1 , حسن حیدری 2 , هرمز اسدی کوه باد 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
2 - استادیار، گروه حقوق، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
3 - دانشیار، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد رامهرمز، دانشگاه آزاد اسلامی، رامهرمز، ایران.
الکلمات المفتاحية: اجتهاد, احکام, زمان, مصادیق مکان, گزاره های دینی ,
ملخص المقالة :
هدف از پژوهش حاضر، بررسی عناصر زمانی و مکانی مؤثر با گزاره های دینی در اصول فقه امامیه و چالش های آن است. اسلام دینی جهانی و جاودانی است و علت آن كمال احکام الهی محسوب می شود که در حقیقت به مثابه یکی از معجزات اسلام است در قبال نیازهای ثابت نیازهای متغیر پدیدار خواهد شد که باید از این تغییرات نیز در جهت حفظ و نزاهت و بالندگی صحیح آن صیانت شود. از این جهت است که پویایی قسیم فقه سنتی نیست، بلکه فقه سنتی به خودی خود پویاست. اجتهاد که آن را به حق دینامیسم حقوق اسلامی نامیده اند به معنای کوشش عالمانه و روشمندی برای استخراج حکم خدا با توجه به منابع چهارگانه کتاب ،سنت عقل و اجماع است. در این مقاله در حد وسع کوشیده ایم که نحوه تأثیر زمان و مکان بر احکام شرعی را با تعیین ملاکها و مصادیق ارائه کنیم تا چه در نظر آید.
The interference of the elements of time and space or necessities in interaction with religion is a category that has long occupied the minds of religious scholars and has been proposed under different titles or references. This is related to concepts such as: finality, abrogation of laws, the degree of efficiency of reason, stability and change, tradition and modernity... To understand this meaning as much as possible, it is necessary to clarify some of the above-mentioned terms and clarify the scope of the interference of necessities in religion. The existence of an eternal thing called religion, especially the religion of Islam, based on the doctrine of the finality of the Holy Prophet of Islam9 is an undeniable truth. On the one hand, this matter reveals the concept of stability and permanence of religion, and on the other hand, it has the purpose of adapting to the changing life of humanity in its heart. In other words, only a religion that has the claim of finality must respond to both the constant and changing needs of humanity and adapt eternity to necessities.
