تحلیل تاب آوری کالبدی و اجتماعی بافت فرسوده شهری (محدوده مورد مطالعه: ناحیه 1 منطقه 15 تهران)
محمدجواد خسروی
1
(
دانشجوی دوره دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
)
علیرضا استعلاجی
2
(
استاد گروه جغرافیا، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی (ره)، شهر ری، ایران
)
سعید پیری
3
(
شهرسازی، معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
)
حمیدرضا صباغی
4
(
استادیار و عضو هیئت علمی، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
)
الکلمات المفتاحية: بافت فرسوده, تاب آوری اجتماعی, تاب آوری کالبدی, منطقه 15 تهران,
ملخص المقالة :
بافت فرسوده، محدوده آسیب‌پذیر شهر در برابر مخاطرات طبیعی است که دارای آسیب پذیری بالا و تاب‌آوری پایین بوده و نیازمند برنامه ریزی و مداخله هماهنگ برای سازماندهی است. عدم توجه به این برنامه‌ها شهرها را به مکانی ناامن برای زندگی تبدیل می‌کند و این باعث ناهنجاری های اجتماعی و کالبدی شده و خسارات جبران‌ناپذیری برای شهر به دنبال دارد. از این رو در سال‌های اخیر به مبحث تاب آوری به جای آسیب‌پذیری تاکید خاصی می‌شود و در این میان یکی از مهمترین شاخصه های اصلی در سنجش میزان تاب‌آوری جامعه محلی، مولفه های اجتماعی و کالبدی شهر می باشد. تحقیق حاضر با هدف تحلیل ابعاد تاب‌آوری اجتماعی و کالبدی ناحیه یک منطقه ۱۵ شهرداری تهران انجام شد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون در نرم‌افزارهای SPSS و Arc GIS استفاده شدند. جامعه آماری پژوهش تعداد ۲۳۰ نفر از شهروندان ساکن در محلات ناحیه یک منطقه ۱۵ تهران بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج داده ها در مطالعه حاضر نشان داد که بعد کالبدی در رتبه اول (3.31) و بعد اجتماعی در رتبه دوم (2.81) قرار دارد. در پایان می‌توان به این نتیجه رسید که تاب آوری شهری در ناحیه محلات ناحیه یک منطقه ۱۵ شهرداری تهران با توجه به ابعاد تاب آوری کالبدی و اجتماعی در وضعیت ناپایدار و ضعیف می باشد. بنابراین این منطقه در برابر سوانح و مخاطرات طبیعی از تاب آوری کالبدی و اجتماعی پایینی برخوردار است.
_||_
