تحلیلی بر زیستپذیری مناطق شهری (نمونه موردی: منطقۀ 1تهران)
الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری
حدیثه معظمی گودرزی
1
(دانشجوی دکتری تخصصی رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
علی توکلان
2
(استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
الکلمات المفتاحية: تحلیل عاملی, توسعه پایدار, تهران, زیستپذیری شهری, کالبد,
ملخص المقالة :
رشد و تحول سریع شهرها در قرن اخیر و بهخصوص در چند دهه اخیر باعث رواج طرح های شهری برای موزون ساختن توسعه های شهری شد و کشورهای صنعتی و پیشرفته بهعنوان اولین کشورها اقدام به طرحریزی برای شهرهای خود نمودند. در ایران نیز رشد و توسعه شهری هر چند با تأخیر شروع شد اما در عمل در برگیرنده همان مشکلاتی است که شهرهای غربی با آن روبرو بودند. در واقع تحولات شهرسازی 200 سال اخیرجهان صنعتی و 100 سال گذشته ایران و کلانشهر تهران تفاوتی جز تفاوت زمان و مکان ندارد. مشکل اصلی هر دو تأخیر در ادراک ضرورت، واقعیات و خامی در تدبیرو اندیشه های شهرسازی است. هدف این پژوهش تحلیل و شناخت زیستپذیری مناطق شهری تهران میباشد. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی میباشد. همچنین برای شناسائی ابعاد گوناگون زیستپذیری در مناطق شهری تهران با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات و ابزار پرسشنامه در قالب 11 مؤلفه و در میان 10 ناحیه منطقه یک تهران، موردمطالعه قرار گرفته و نتایج آن با بهرهگیری از مدل تحلیل عاملی ارزیابی شده است. در این نوشتار ابتدا با استفاده از تحلیل عاملی اقدام به کاهش شاخصها و استخراج مجموعه عوامل دخیل در میزان زیستپذیری پرداخته شده و پس از آن با استفاده از روش رتبهبندی امتیاز استاندارد شده، نواحی دهگانه منطقه یک تهران رتبهبندی شدهاند. نتایج بهدستآمده نشان میدهد رتبهبندی نواحی منطقه یک تهران به ترتیب عبارت است از: ناحیه 1، ناحیه 10، ناحیه 5، ناحیه 4، ناحیه 8، ناحیه 7، ناحیه 6، ناحیه 3، ناحیه 2، ناحیه ۹. در این رتبهبندی ناحیه یک دارای بالاترین رتبه زیستپذیری و ناحیه نه به لحاظ زیستپذیری در وضعیت نامطلوبی قرار دارد.
Zhan, D., et al. (2018). "Assessment and determinants of satisfaction with urban livability in China." Cities
_||_