ارزیابی میزان تاب آوری بافت های فرسوده شهری مطالعه موردی محله پوریای ولی اصفهان

حمید صابری ¹ ( استادیارگروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران )
فاطمه صالحی جنتی ² ( دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد،ایران )
هاجر ناصحی ³ ( دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد،ایران )

تاريخ الإرسال : 15 الأحد , صفر, 1444 تاريخ التأكيد : 08 الجمعة , شوال, 1444

الکلمات المفتاحية: تاب‌آوری, بافت فرسوده شهری, محله پوریای ولی اصفهان,

ملخص المقالة :

امروزه یکی از مسائل مهم و مورد توجه در حوزه مطالعات شهری؛ مشکلات و معضلات بافت‌های فرسوده شهری می‌باشد،که با توجه به نبود امکانات و زیرساخت‌های مناسب و افت عملکرد این بافت‌ها از نظر ابعاد مختلف چالش‌های بسیاری را به همراه دارند. هدف از این پژوهش ارزیابی میزان تاب‌آوری بافت‌های فرسوده شهری درسطح محله پوریای ولی در منطقه 7 شهر اصفهان می‌باشد، که با رویکردی از نظر هدف توسعه‌ای- کاربردی و از نظر روش شناسی پژوهش توصیفی- تحلیلی متکی بر مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی انجام پذیرفته است. جامعه آماری کلیه افراد بالای 15 سال(۱۵,۶۴۴) ساکن در این محله بوده است، که تعداد 377 به عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفت. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای دستیابی به هدف 7 شاخص(مشارکت، امنیت، حس تعلق، روابط اجتماعی، کالبدی، اقتصادی و نهادی) با استفاده از مبانی نظری استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از داده‌های مکانی، آزمون‌های T تک نمونه‌ای، فریدمن و برای تحلیل مسیر از مدل معادلات ساختاری Smart PlS استفاده شد. یافته‌های حاصل از نتایج الویت‌بندی ابعاد مؤثر در تاب‌آوری نشان داد؛ که بعد اجتماعی(19/3) در رتبه اول اهمیت قرار دارد و بعد اقتصادی(46/2) در رتبه دوم اهمیت قرار دارد و بعد نهادی(12/2)به عنوان کم اهمیت‌ترین بعد تعیین شده است. در نهایت نتایج نشان می‌دهد،که مطلوبیت تاب‌آوری شهری در بافت فرسوده محله پوریای ولی منطقه 7 اصفهان در برابر مخاطرات وچالش‌های شهری با توجه به کلیه ابعاد و مؤلفه‌ها خیلی ضعیف بوده است، و با توجه به درهم آمیزی مؤلفه‌ها و شاخص‌های مفهوم تاب‌آوری شهری، نقش آن بر جوانب مختلف بافت فرسوده شهری انکارناپذیر می‌باشد.