ارزیابی میزان تاب آوری بافت های فرسوده شهری مطالعه موردی محله پوریای ولی اصفهان

حمید صابری ¹ ( استادیارگروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران )
فاطمه صالحی جنتی ² ( دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد،ایران )
هاجر ناصحی ³ ( دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد،ایران )

تاریخ ارسال : 1401/06/20 تاریخ تایید : 1402/02/08

کلید واژه: تاب‌آوری, بافت فرسوده شهری, محله پوریای ولی اصفهان,

چکیده مقاله :

امروزه یکی از مسائل مهم و مورد توجه در حوزه مطالعات شهری؛ مشکلات و معضلات بافت‌های فرسوده شهری می‌باشد،که با توجه به نبود امکانات و زیرساخت‌های مناسب و افت عملکرد این بافت‌ها از نظر ابعاد مختلف چالش‌های بسیاری را به همراه دارند. هدف از این پژوهش ارزیابی میزان تاب‌آوری بافت‌های فرسوده شهری درسطح محله پوریای ولی در منطقه 7 شهر اصفهان می‌باشد، که با رویکردی از نظر هدف توسعه‌ای- کاربردی و از نظر روش شناسی پژوهش توصیفی- تحلیلی متکی بر مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی انجام پذیرفته است. جامعه آماری کلیه افراد بالای 15 سال(۱۵,۶۴۴) ساکن در این محله بوده است، که تعداد 377 به عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفت. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای دستیابی به هدف 7 شاخص(مشارکت، امنیت، حس تعلق، روابط اجتماعی، کالبدی، اقتصادی و نهادی) با استفاده از مبانی نظری استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از داده‌های مکانی، آزمون‌های T تک نمونه‌ای، فریدمن و برای تحلیل مسیر از مدل معادلات ساختاری Smart PlS استفاده شد. یافته‌های حاصل از نتایج الویت‌بندی ابعاد مؤثر در تاب‌آوری نشان داد؛ که بعد اجتماعی(19/3) در رتبه اول اهمیت قرار دارد و بعد اقتصادی(46/2) در رتبه دوم اهمیت قرار دارد و بعد نهادی(12/2)به عنوان کم اهمیت‌ترین بعد تعیین شده است. در نهایت نتایج نشان می‌دهد،که مطلوبیت تاب‌آوری شهری در بافت فرسوده محله پوریای ولی منطقه 7 اصفهان در برابر مخاطرات وچالش‌های شهری با توجه به کلیه ابعاد و مؤلفه‌ها خیلی ضعیف بوده است، و با توجه به درهم آمیزی مؤلفه‌ها و شاخص‌های مفهوم تاب‌آوری شهری، نقش آن بر جوانب مختلف بافت فرسوده شهری انکارناپذیر می‌باشد.

چکیده انگلیسی :

Today, one of the important and important issues in the field of urban studies; The problems and dilemmas of worn-out urban tissues, which due to the lack of suitable facilities and infrastructures and the decline in the performance of these tissues in terms of different dimensions, bring many challenges. The purpose of this research is to evaluate the level of resilience of worn-out urban tissues at the level of the Poria Vali neighborhood in the 7th district of Isfahan City, which is carried out with an approach in terms of developmental-applicative goal and terms of descriptive-analytical research methodology based on library and field studies. accepted The statistical population was all people over 15 years of age (15,644) living in this neighborhood, of which 377 were examined as the sample size. A researcher-made questionnaire was used to collect information. To achieve the goal, 7 indicators (participation, security, sense of belonging, social, physical, economic, and institutional relations) were extracted using theoretical foundations. Spatial data, one-sample T-test, and Friedman's test were used for data analysis, and the Smart PLS structural equation model was used for path analysis. The findings from the prioritization results showed the effective dimensions in resilience; The social dimension (3.19) is ranked first and the economic dimension (2.46) is ranked second and the institutional dimension (2.12) is the least important dimension. Finally, the results show that the desirability of urban resilience in the dilapidated context of the Poria Vali neighborhood, District 7, Isfahan, against urban risks and challenges, according to all dimensions and components, has been very weak, and considering the intermingling of components and indicators of the concept of urban resilience. Its role in various aspects of the worn-out urban fabric is undeniable.