تحلیل و ارزیابی بافت فرسوده شهری با تاکید بر زیست پذیری شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر شیراز)

محسن پورخسروانی ¹ ( گروه جغرافیا، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران )
علی اصغر عبدالهی ² ( دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه شهید باهنر کرمان )
محسن بریزی ³ ( گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید باهنر کرمان. )

تاريخ الإرسال : 03 الإثنين , ربيع الأول, 1445 تاريخ التأكيد : 13 الجمعة , شعبان, 1445

الکلمات المفتاحية: بافت فرسوده, توسعه پایدار, زیست پذیری, شهر شیراز,

ملخص المقالة :

امروزه زیست پذیری در بستر شهر یک امر مهم تلقی می‌شود. زیست پذیری نیز زیر مجموعه‌ای از اهداف پایداری است که به طور مستقیم بر روی افراد اجتماع تاثیر می‌گذارد و شامل توسعه اقتصاد محلی، کیفیت محیطی، عدالت، دسترسی، امنیت، سلامت عمومی و انسجام اجتماعی است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر تحلیل و ارزیابی زیست‌پذیری بافت فرسوده شهر شیراز می‌باشد. روش انجام پژوهش تحلیل و توصیفی و شیوه جمع آوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه-ای، میدانی و تکمیل پرسشنامه بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون T تک نمونه‌ای، مدل رگرسیون گام به گام و مدل سلسله مراتبی AHP استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون T ‌نشان می‌دهد که ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و مدیریتی زیست پذیری بافت فرسوده شهر شیراز وضعیت قابل قبولی ندارد و دارای سطح مطلوب و مناسبی نمی‌باشد. تحلیل نتایج مدل رگرسیون گام به گام نشان می‌دهد که در شاخص کالبدی میزان فشردگی ابنیه مسکونی و ریز دانگی قطعات، در شاخص اجتماعی حس تعلق به محله و امنیت اجتماعی، در شاخص اقتصادی فرصت‌های درآمدزایی، در شاخص زیست محیطی آلودگی کارگاهی و آلودگی صوتی و در شاخص مدیریتی مشارکت مردم در طرح‌ها بیشترین تاثیر گذاری داشته است. همچنین نتایج تحلیل مدل سلسله مراتبی AHP نشان می‌دهد که شاخص اجتماعی با امتیاز ( 36/0) در رتبه اول و شاخص کالبدی با امتیاز (233/0) و شاخص مدیریتی با امتیاز ( 175/0)، شاخص زیست محیطی با امتیاز( 161/0) و شاخص اقتصادی با امتیاز ( 099/0) در مراحل بعدی قرار گرفته‌اند و هیچ کدام یک از شاخص‌ها وضعیت متوسط را کسب نکرده‌اند که این موضوع توجه جدی مسئولین به این منطقه تاریخی را می-طلبد.