آیندهنگاری ارتقای تابآوری سکونتگاههای روستایی در برابر خشکسالی مبتنی بر آموزشهای عملی روستائیان، مطالعه موردی: روستاهای حوضه آبخیز قلعهچایی عجبشیر
الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
محمد ابراهیم رمضانی
1
(عضو هیات علمی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران و عضو مرکز تحقیقات مدیریت پایدار حوضه آبریز دریاچه ارومیه، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
کیومرث خداپناه
2
(استادیار گروه جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: دریاچه ارومیه, تابآوری, آیندهپژوهی, خشکسالی, آموزش عملی, قلعه چایی,
ملخص المقالة :
خشک شدن دریاچه ارومیه از جمله مخاطرات محیطی که از حدود دو دهه در ایران اتفاق افتاده و بخشی از روستاهای را دچار مشکل کرده است. کاهش آسیبپذیری روستاها در برابر خشکسالی نیازمند توجه به ابعاد تابآوری است تا بتوان از ظرفیتهای درونی روستا برای کاهش آسیبپذیری استفاده نمود که این امر نیز نیازمند آموزش و مهارت است. لذا این پژوهش با هدف بررسی وضعیت تابآوری روستاها حوضه آبخیز قلعهچایی عجبشیر، نقش آموزشهای عملی در بهبود تابآوری و در نهایت استخراج پیشرانهای کلیدی ارتقای تابآوری روستایی در برابر خشک شدن دریاچه ارومیه صورت گرفته است. تحقیق از نوع کاربردی بوده و تحلیل دادهها به صورت توصیفی- تحلیلی و همچنین با رویکرد آیندهپژوهشی نیز است. نتایج یافتههای پژوهش نشان داد که وضعیت تابآوری در روستاهای مورد مطالعه در قبل و بعد از آموزشها اختلاف معناداری در سطح 714/0 دارند. همچنین نتایج مدل تابآوری حاکی از این است که میزان AIR در روستاها برابر با 51/0 و در بعد از آموزش برابر با 63/0 است. در نهایت نتایج تحلیل داده با نرمافزار میک مک نشان داد که متغیرهای توجه به کارآفرینی و اشتغال به عنوان مؤثرترین پیشران کلیدی مطرح است. در مرحله بعدی پیشرانهای انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی، تعلق مکانی به روستا، مسئولیت اجتماعی، درک خطر خشکسالی، اصلاح الگوی کشت، شیوههای نوین آبیاری، شکلگیری و فعالیت NGO ها، مقاومسازی مساکن و رعایت ضوابط فنی ساختوساز قرار به عنوان پیشرانهای کلیدی ارتقای تابآوری روستایی هستند. در نهایت باتوجه به یافتههای پژوهش، پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.
_||_