اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال شهرستان مهاباد
نازی پری
1
(
کارشناس ارشد ، گروه روانشناسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی ، اهر، ایران
)
الکلمات المفتاحية: اختلال نقص توجه و بیش فعالی, آموزش مهارتهای زندگی, خودکارآمدی, سازگاری اجتماعی ,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال شهرستان مهاباد انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی شهرستان مهاباد بودند که فرزندان آنها در سال تحصیلی 1401-1400 در مراکز مشاوره روانشناختی تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی داده شده بودند. نمونه مورد مطالعه تعداد 30 نفر از مادران فرزندان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال بودند که بصورت تصادفی هدفمند در دو گروه 15 نفری (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمعآوری داده ها ، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه سازگاری اجتماعی (Pickle & Weissman ) ( پیکل و ویسمن)و برنامه آموزشی مهارتهای زندگی امامی نائینی (1390) بود. بعد از اجرای پیش آزمون، پروتکل آموزشی در طی 10 جلسه 90 دقیقهای صرفاً برای گروه آزمایش برگزار گردید و گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکردند . بعد از برنامه آموزشی مجدداً از هر دو گروه پس آزمون بعمل آمد و نتایج دادهها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید . نتایج حاصل نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی می تواند خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال موثر میباشد.
