اثر بخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال شهرستان مهاباد
نازی پری
1
(
کارشناس ارشد ، گروه روانشناسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی ، اهر، ایران
)
کلید واژه: اختلال نقص توجه و بیش فعالی, آموزش مهارت‌های زندگی, خودکارآمدی, سازگاری اجتماعی ,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال شهرستان مهاباد انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی شهرستان مهاباد بودند که فرزندان آنها در سال تحصیلی 1401-1400 در مراکز مشاوره روان‌شناختی تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی داده شده بودند. نمونه مورد مطالعه تعداد 30 نفر از مادران فرزندان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال بودند که بصورت تصادفی هدفمند در دو گروه 15 نفری (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده ها ، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه سازگاری اجتماعی (Pickle & Weissman ) ( پیکل و ویسمن)و برنامه آموزشی مهارت‌های زندگی امامی نائینی (1390) بود. بعد از اجرای پیش آزمون، پروتکل آموزشی در طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای صرفاً برای گروه آزمایش برگزار گردید و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند . بعد از برنامه آموزشی مجدداً از هر دو گروه پس آزمون بعمل آمد و نتایج داده‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید . نتایج حاصل نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی می تواند خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعال موثر می‌باشد.
چکیده انگلیسی :
The purpose of this study was to determine the effectiveness of life skills training on self- efficacy and social adjustment of mothers with ADHD children in Mahabad city. The method of this quasi- experimental study was to use pretest- posttest design with control group. The statistical population of this study included all mothers of Attention Deficit Hyperactivity, Disorder children in Mahabad whose children were Diagnosis of ADHD in psychological counseling centers in the academic years 2021- 2022. A sample of 30 mothers of ADHD children whose were selected convenience sampling and assigned to two groups (15 experimental and 15 control group). Data collection tools consisted of sherer self-efficacy Questionnaire, social Adaptation Questionnaire )Pickle & Weissman( and life skills) Emami Naeini،2011) Training program. In the implementation process, Sherer self-efficacy Questionnaire and social Adaptation Questionnaire (S.A.S) were used in both groups. After performing this test, the experimental group received life skills training, for 10 sessions of 1.5 hours. The control group did not receive any intervention. Then, again, shares self-efficacy questionnaire and S.A.S social compatibility questionnaire (Peakel and Visman) was made. In order to study hypotheses, analysis of covariance was used. The results showed that life skills training on social adjustement and self-efficacy of mothers of Attention Deficit hyperactivity, Disorder children are effective.
آجیل‌چی، ب. برجعلی، ا. و جان‌بزرگی، م. (1390). اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزندپروری در کاهش تنیدگی مادران، فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی، شماره 4، صص 1- 17.
احدی، ب. نریمانی، م. ابوالقاسمی، ع. و آسیابی، م. (1388)، بررسی ارتباط هوش هیجانی، سبک اسناد و خودکارآمدی با رضایت از زندگی در زنان شاغل. مطالعات تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی، دوره 10، شماره 1، صفحات 117-127.
احمدی، ا. صفات، م. امینی، ف. خوندل، ا. بی‌باک، ا و عباسی، ه (1394). اثر بخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خود پنداره و خودکارآمدی دانش‌آموزان مدارس فنی. مجله علمی پژوهشی روانشناسی. 2 (7). 89-73.
اعرابی، ش. (1395). بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر سازگاری اجتماعی نوجوانان دختر شرکت‌کننده در برنامه‌های اوقات فراغت سازمان بهزیستی استان اصفهان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، اصفهان: دانشگاه آزاد واحد خوراسگان.
امامی نایینی، ن. (1390). مجموعه مهارت‌های زندگی، تهران: انتشارات هنرآبی به سفارش سازمان بهزیستی کشور
امیری، ع. فلاح، س. اسفندیاری، ح. و غلامی، م. (1394). اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر سلامت روانی و سازگاری اجتماعی همسران جانبازان. زنان و خانواده، 9 (30)، 149-139.
بخشایش، ع. (1389). تشخیص و درمان اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD)، یزد؛ انتشارات دانشگاه یزد.
پورسید، س. حبیب‌اللهی، س. و فرامرزی، س. (1389). اثربخشی برنامه آموزش مهارت‌های زندگی بر میزان سازگاری دانشجویان نابینا و کم‌بینا، مجله راهبردهای آموزشی، 3(1)، صص 7- 11.
حاتمی، م. و کاوسیان، ج. (1392). اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی و سازگاری فرزندان شاهد و ایثارگر، مجله روانشناسی مدرسه.
حجاری، س (1384). بررسی اثر بخشی آموزش گروهی حل مسئله بر میزان سازگاری اجتماعی زنان مبتلا به اختلال دو قطبی شهرستان اصفهان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، روانشناسی دانشگاه اصفهان.
حسن زاده ، س ، امرایی ، ک ، صمد زاده ، س (1398) فراتحلیلی بر شیوع اختلال کاستی توجه و بیش فعالی در ایران ، نشریه توانمند سازی کودکان استثنایی ، دوره 10 ، شماره 2 ، 177-165
خلیلیان، ز. افلاکی‌فرد، ح. (1395). بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی و افزایش شادکامی دانش‌آموزان دختر دورة دوم متوسطه. پژوهش‌های مشاوره، 15 (59)، 76-96.
رضایی، ز. میان‌بندی، ی. و ارقبایی، م. (1393). اثر بخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی کودکان. ماهنامه علمی- پژوهشی دانشور رفتار، دانشگاه شاهد. سال نهم، شماره 20.
سرابی، م. (1390). تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی مادران کودکان مبتلا به درخودماندگی، مجله روانشناسی، دوره 13، شماره 49، صص 84- 93.
سیف، ع. (1387). روانشناسی پرورشی، روانشناسی یادگیری و آموزش. تهران: آگه.
طارمیان، ف. ماهجویی، م. و فتحی، ط. (1387). مهارت‌های زندگی. چاپ دوم، تهران: انتشارات تربیت.
طهماسبیان، ک. اناری، آ. و فتح‌آبادی، م. (1392). عوامل پیش‌بینی‌کننده خود اثرمندی والدین مادران کودکان زیر دو سال. فصلنامه خانواده پژوهی، 9، صص 189- 204.
علایی‌فر، ش. و مرادی، ع. (1393). اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت به مادران بر افزایش توانایی خواندن کودکان نارساخوان. فصلنامه روانشناسی شناختی، شماره 4، صص 41- 49.
فضلی، ن. و سجادیان، ا. (1395). اثربخشی آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه بر مشکلات رفتاری کودک و استرس والدگری مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، شماره 3، صفحات 26 تا 35.
گنجی ارجنگی، م. و فراهانی، م. (1388). رابطه استرس شغلی و خودکارآمد با رضایت از زندگی در امدادگران حوادث گاز استان اصفهان. پژوهش در سلامت روان‌شناختی، دوره 2، شماره 3، صص 15- 24.
محرری، ف. سلطانی‌فر، ع. خالصی، ح. و اسالمی، ن. (1395). بررسی تأثیر آموزش برنامه تربیت سازنده به مادران در بهبود روابط با فرزندان نوجوان. فصلنامه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، شماره 2، صص 116- 123.
یادآوری، م. (1383). تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر سلامت عمومی، عزت نفس و خودابرازی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان اهواز. پایان‌نامه کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز.
Barkley, R. A (2006). Attention- Defict Hyperactivity Disorder: a handbook for diaqnosis and treamtnent. New York: Guilford Press.
Chhava, D., Kacker P. (2013). Effectiveness of life skill education on adolescents. The Maharaja Sayajirao University of Baroda. International journal of research in education methodology, 13, 213- 220.
Daley, D. & O'Brien, M. (2013). A small-scale randomized controlled trial of the self-help version of the new forest parent training programmer for children with ADHD symptoms. European Child & Adolescent Psychiatry, online ISSN, 1435-165X.
Danforth, J. S. Harvey, E. Ulazek, W. R. & Eberhardt, J. (2006). The outcome of group parent training for families of children with attention deficit/ aggressive Behavior. Journal of Behavior therapy and experimental psychiatry, 3, 188-205.
Gupta, R. K., & Kaur. H. (2010). Stress among parents of child with. Intellectual disability.
Haratiti, M.A.S., & Hendri, G. (2010). The role of life skill training on self- efficacy, self- esteem, life interest, and role behavior for unemployed youth. Global journal of management and business research. 10(1): 132- 139.
Hassall, R, Rose, J., & McDonald, J. (2005). Parenting stress in mothers of children with an intellectual disability. The effects of parental cognitions in relation to child characteristics and family support, Journal of Intellectual Disability Research. 49 (6), 405-18.
Jansen, S. L., van der putten, A. A. & Vlaskamp, C. (2017). Parents experiences of collaborating with professionals in the support of their child with profound intellectual and multiple disabilities: A multiple case study. Journal of Intellectual Disabilities. 21 (1), 53-67.
Kwok, S. Y., Leung, C.L., & Wong, D. F. (2014), Marital satisfaction of chinese mothers of children with autism and intellectual disabilities in Hong Kong. Journal of Intellectual Disability Research. 58(2), 1156-1171.
Lou, H. Wang, X., Tu, X. & Gao, E. (2008). Impact of life Skills Training to Improve Cognition on Risk of Sexual Behavior and Contraceptive Use among Vocational School Students in Shanghai, China. Journal of Reproduction & Contraception, 239- 251.
Masten, A. S., & Monn, A. R. (2015), Child and family resilience: A call for inteqrated science, practice, and professional training: interdisciplinary. Journal of Applied family studies. 64 (1), 5-21.
Muafi, A.S., Hartati, H., Gusaptono, A. (2010). The role of life skills training of self- efficacy, self- esteem, life interest and role behavior for unemployed youth. Global journal of management and business research. 10(1): 136- 142.
Oshodi, YO, umeh, CS, Afolabi Lesi FE, eigbike-Aideyan M, Adeyemi JD. (2014). Burden and psychological challenges in caregivers of children with intellectual disabilities in a child neutology clinic, in Lagos, Nigeria, International Journal of Developmental Disabilities. 60(4): 226-34.
Pajates, F. (2002). Over view of social cognitive theory and of self- efficacy. 32 (5).
Palmer, J. (2015). The effectiveness of life skills training on valuable worth and happiness of single parent students. Teachers’ college record, 87, 393-409.
Steinberg, L. (2013). Authorizative Parenting and adolescent adjustment across varied ecological Niches. Based in Part on a paper present at Biannal metting of the S. Washington, D.C. Press. 1-540.
Taylor, D. Lettia, A. & Shelly, T. (2014). Social Psychology. V.S.A: Prentice, Hall International, Inc. 1-310.
W.H.O., World Health Organization (1999). The Development and Dissemination of life skills education: An overview. Division of Mental Health, World Health Organization. Genera. .
Wichroski, M.A. (2010). Facilitating self-esteem and social supports in a family life skills program. Journal of woman and social work: 15(2), 271- 277.
Yadva, P., Igbal, N. (2015). Impact of life skill training on self- efficacy, adjustment among adolescents. Journal of Indian academy of applied psychology, 35, 61- 70.
