شناسایی عوامل مؤثر بر کنترل سندروم هوبریس در سازمان‌های ورزشی ایران

الموضوعات : نوآوری در مدیریت ورزشی

الهام ارشادی رابری ¹ (دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران)
فهیمه ادیب صابر ² (استادیارگروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران)
علیرضا علمیه ³ (دانشیارگروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران)

تاريخ الإرسال : 11 الأحد , ذو القعدة, 1445 تاريخ التأكيد : 23 الإثنين , محرم, 1446 تاريخ الإصدار : 29 الأحد , محرم, 1446

الکلمات المفتاحية: سندروم هوبریس, قدرت, منابع انسانی, مدیران.,

ملخص المقالة :

تحقیق حاضر باهدف شناسایی عوامل مؤثر بر کنترل سندروم هوبریس در سازمان‌های ورزشی ایران انجام گرفت. روش تحقیق حاضر آمیخته بود. نمونه آماری بخش کیفی شامل متخصصان آگاه به موضوع تحقیق بودند. به‌منظور شناسایی این نمونه‌ها، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده گردید. این نمونه‌گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و درنهایت تعداد ۱۴ نفر به‌عنوان نمونه در بخش کیفی مشخص گردیدند. همچنین جامعه آماری بخش کمی شامل کارمندان وزارت ورزش و جوانان بود که تعداد آنان شامل ۱۲۰۰ نفر بود. برحسب انتخاب تصادفی و با توجه به جدول حجم نمونه مورگان تعداد ۲۹۱ نفر به‌عنوان نمونه تحقیق در بخش کمی مشخص شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته می‌باشد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق حاضر از کدگذاری و همچنین آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. کلیه روند تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق حاضر در نرم‌افزارهای SPSS، PLS و Maxqda انجام شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تعداد ۴۱ کد به‌عنوان عوامل مؤثر بر کنترل سندروم هوبریس در سازمان‌های ورزشی ایران مشخص گردید که این کدها در ۷ دسته شامل تعالی سازمانی،‌ فعالیت‌های مشارکتی، فرایندهای نظارتی، کنترل محیطی، جنبه‌های فردی، فعالیت‌های آموزشی و شفافیت سازمانی تقسیم شدند. به عبارتی نتایج نشان داد که عوامل مؤثر بر کنترل سندروم هوبریس در سازمان‌های ورزشی ایران شامل عواملی ازجمله تعالی سازمانی،‌ فعالیت‌های مشارکتی، فرایندهای نظارتی، کنترل محیطی، جنبه‌های فردی، فعالیت‌های آموزشی و شفافیت سازمانی بود.

المصادر:

Abed, R. T. (2011). The hubris syndrome: is it necessarily pathological? The Psychiatrist,‏ 35(6),‏ 237-237.
Akstinaite,‏ V.,‏ Garrard,‏ P.,‏ &‏ Sadler‐Smith,‏ E.‏ (2022).‏ Identifying‏ linguistic‏ markers‏ of‏ CEO‏ hubris:‏ a‏ machine‏ learning‏ approach.‏ British‏ Journal‏ of‏ Management,‏ 33(3),‏ 1163-1178.
Alan, Y., Arrais, J., Çelik, G., Chan, K. W., Crippen, C., Hean, L. L., & Welongo, M. (2020). Global servant-leadership: Wisdom, love, and legitimate power in the age of chaos. Lexington Books.
Ali, B. J., & Anwar, G. (2021). Strategic leadership effectiveness and its influence on organizational effectiveness. International Journal of Electrical, Electronics and Computers, 6(2). 1-10.
Asad, S.,‏ &‏ Sadler-Smith,‏ E.‏ (2020).‏ Differentiating‏ leader‏ hubris‏ and‏ narcissism‏ on‏ the‏ basis‏ of‏ power.‏ Leadership,‏ 16(1),‏ 39-61.

Berger, J., Osterloh, M., Rost, K., & Ehrmann, T. (2020). How to prevent leadership hubris? Comparing competitive selections, lotteries, and their combination. The Leadership Quarterly, 31(5), 101-118.
Brown, B. A. (2018). Hubris syndrome in the relationship between School-Heads and Board-Chairs in private commercial secondary schools in Botswana: Implications for school leadership. International Journal of Educational Development, 60, 157-164.
Claxton, G., Owen, D., & Sadler-Smith, E. (2015). Hubris in leadership: A peril of unbridled intuition? Leadership, 11(1), 57-78.
Garrard, P., Garrard, & Barlow. (2018). Leadership hubris epidemic. Basingstoke, UK: Palgrave Macmillan.
Jha, R., Roy, S., & Tripathi, U. (2020). The hubris syndrome: the ethical failure of successful leaders, 1-11.
Liapis, C. C. (2022). From Ancient Hatei to Hubris Syndrome in SARS-CoV-2 Health Crisis Management. Psychiatria Danubina, 34(1), 111-115.
Molavi, Z., Nouri, L. (2022). Positive deviant behaviors and effective factors in their occurrence among employees of government organizations, case study: Government organizations of Qom province, Management of Government Organizations, 10 (3), 75-86. (In Persian)
Rivers, M. N. (2022). A Builder’s Mind: The Strategic Roles of Humility, Wisdom, and Cooperation in Leadership. In The Mind of a Leader (pp. 217-231). Palgrave Macmillan, Cham.
Rodgers, C. (2011). Hubris syndrome: An emergent outcome of the complex social process of everyday interaction. The Daedalus Trust. 1-9.
Russell, G. (2011). Psychiatry and politicians: the ‘hubris syndrome’. The Psychiatrist, 35(4), 140-145.
Sadler-Smith, E. (2021). Hubris, bad judgement and practical wisdom in politics and business. In Judgment and Leadership (pp. 104-116). Edward Elgar Publishing.
Sadler-Smith, E., & Tourish, D. (2021). Hubris in management. In Oxford Research Encyclopedia of Business and Management. 1-10.
Shariatnejad, A. (2022). Knowing the effective factors and consequences of leaders' hubris phenomenon with Fuzzy Dimtel method, case study: Government Organizations, Management of Government Organizations, 10 (3), 102-87. (In Persian)
Shiri, A., Seifi, A., Haideranjad, Z. (2022). Designing the model of meritocracy of managers of public organizations, Management of public organizations, 10 (3), 11-26. (In Persian)
Wray, T. (2016). The role of leader hubris in the decline of RBS and Lehman Brothers. In The intoxication of power (pp. 229-251). Palgrave Macmillan, London.
Zeitoun, H., Nordberg, D., & Homberg, F. (2019). The dark and bright sides of hubris: Conceptual implications for leadership and governance research. Leadership, 15(6), 647-672.