اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری بر انعطاف پذیری شناختی افراد افسرده
الموضوعات :
مژگان فاضلی
1
(دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران)
پروین احتشام زاده
2
(دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران)
سید اسماعیل هاشمی شیخ شبانی
3
(دپارتمان روان شناسی صنعتی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
الکلمات المفتاحية: افسردگی, درمان شناختی- رفتاری, انعطاف پذیری شناختی,
ملخص المقالة :
در نظریه ی انعطاف پذیری شناختی، سلامت روان به عنوان پذیرش محیطهای درونی و بیرونی خود فرد و تعهد به فعالیتهایی در نظر گرفته می شود که از لحاظ ارزشمندی باثبات است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر انعطاف پذیری شناختی افراد افسرده بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل 37 نفر از بین دانشجویان دانشگاه اهواز که علایم خفیف افسردگی داشتند، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند (21 نفر گروه آزمایش و 16 نفر در گروه کنترل). گروهها در ابتدا و انتهای پژوهش از نظر افسردگی و انعطاف پذیری شناختی مورد آزمون قرار گرفتند سپس گروه آزمایش به مدت دو ماه (8 جلسه 90دقیقه ای) تحت درمان شناختی- رفتاری گروهی قرار گرفتند، تحلیل مانکوا نشان داد درمان شناختی- رفتاری بر افزایش انعطاف پذیری شناختی اثربخش بوده است و این تاثیر تا مرحله پیگیری تداوم داشته است. به نظر می رسد با استفاده از تکنیک های شناختی- رفتاری و تمرین های آن می توان انعطاف پذیری را افزایش داده و در نهایت خلق را بهبود بخشید.
