بررسی روایی و اعتبار نسخه فارسی پرسشنامه خودکنترلی در دانشجویان

الموضوعات :

منیز آزادمنش ¹ (دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار)
خدیجه ابوالمعالی الحسینی ² (دانشیار، دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن)
اکبر محمدی ³ (استادیار دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار)

تاريخ الإرسال : 21 الأربعاء , محرم, 1442 تاريخ التأكيد : 21 الأربعاء , محرم, 1442 تاريخ الإصدار : 28 الخميس , رمضان, 1441

الکلمات المفتاحية: خودکنترلی, اعتبار یابی, روا سازی,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی‌ پرسشنامه خودکنترلی بود. در این پژوهش، از روش توصیفی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه جامع علمی کاربردی تهران در سال 1397 بودند که 370 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب‌ شدند و فرمفارسیپرسشنامۀخودکنترلی(تانجنی، بامیستر، بون، 2004) و پرسشنامه رفتار اخلاقی(تقی لو،2017) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌ها، ابتدا داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی بررسی شدند. نتایج نشان داد که شاخص‌های برازندگی در حد قابل پذیرش نبودند. سپستحلیل عاملیاکتشافی با رویکرد مؤلفه های اصلی برای استخراج مؤلفه های منطبق بر فرهنگ ایرانی به کار گرفته شد که در پی یافته‌های تحلیل، دو عامل منسجم شناسایی و تحت عناوین کنترل تکانه (14 گویه) و قدرت ایگو (10 گویه) نامگذاری شدند و به ترتیب 19/20 و 12/33 از واریانس درکل آزمون را تبیین کردند. نتایج تحلیل نشان داد دو مؤلفه کنترل تکانه و قدرت ایگو با یکدیگر و با دو مؤلفه وظیفه مداری و مردم مداری پرسشنامه رفتار اخلاقی نیز به صورت مثبت و با مؤلفه خودمداری آن به صورت منفی و معنادار همبسته بودند. ضرایب همبستگی مؤلفه های این پرسشنامه با پرسشنامه رفتار اخلاقی نیز نشانگر روایی آن بود. همسانی درونی دو عامل کنترل تکانه و قدرت ایگو نیز به ترتیب معادل 0/81 و 0/75 به دست آمد. نتیجه‌گیری: با توجه به وبژگی های روانسنجی مطلوب این پرسشنامه، توصیه می شود روانشناسان مدرسه و مشاوران تحصیلی برای اندازه گیری خودکنترلی دانشجویان از این پرسشنامه استفاده کنند.