ماهیت تجدیدنظرطلبی روسیه و چین در قبال ایالات متحده آمریکا
الموضوعات :
دانیال رضاپور
1
,
روح اله منعم
2
1 - استادیار روابط بین الملل دانشگاه گیلان
2 - استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه گیلان
الکلمات المفتاحية: روسیه, چین, آمریکا, تجدیدنظرطلبی, قدرت های بزرگ,
ملخص المقالة :
نظم جهانی مبتنی بر قوانین لیبرالی بیش از یک دهه است که در حال دگرگونی است و نظم‌های بین‌المللی جدیدی در حال ظهور هستند. در این زمینه، مسکو با توجه به منابع درون و بیرون نظام بر کنترل روابط منطقه¬ای در اوراسیا متمرکز است و چین نیز با ابتکار کمربند- جاده درصدد نفوذ جهانی از منظر قدرت اقتصادی می¬باشد اما ژئوپلیتیک هر دو طرف را به استراتژی تجدیدنظرطلبانه سوق داده است. بر این اساس پژوهش حاضر به تشریح ویژگی‌ها و مفاهیم اصلی یک جهان تجدیدنظرطلب و نظم‌های چهارگانه‌ای موجود در آن و به صورت ویژه دیدگاه مسکو و پکن در قبال نظم جهانی اختصاص دارد. پاسخ گویی به این پرسش است که با توجه به تغییر و تحولات رخ داده در سیاست بین¬الملل، سیاست تجدیدنظرطلبانه روسیه و چین در قبال هژمون جهانی مبتنی بر چه ویژگی¬هایی می¬باشد؟ پاسخی که به پرسش فوق می¬توان داد بدین گونه است که سیاست تجدیدنظرطلبی روسیه و چین در قبال هژمون جهانی بر دو ویژگی متضاد مبتنی می-باشد: روسیه با انتخاب گزینه نظامی در سطح منطقه‌ای برای بازیابی سرزمین‌های از دست رفته، موازنه‌سازی نفوذ آمریکا و اروپا در فضای پس از شوروی، شکل ملی¬گرایی تجدیدنظرطلبی را در پیش گرفته است و موقعیت بین¬المللی خود را بهبود می¬بخشد اما چین یک تجدید نظرخواه اصلاح طلب است که مبتنی بر استراتژی جهانی با ابزارهای اقتصادی و دیپلماتیک تلاش می¬کند تا قدرت خود را در مقیاس جهانی افزایش دهد که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی این موارد مورد تبیین قرار خواهند گرفت.
1) تین نیوز( 1399)، جاده ابریشم جدید و سهم ایران در پروژه چینی. https://www.tinn.ir.
2) خبرآنلاین( 1402)، چرا ایران از قافله توسعه عقب ماند؟ https://www.khabaronline.ir/news/1758386
3) رضایی، رامتین و محمدعلیپور، فریده( 1398)، نظریه روح بنیان ریچارد ندلیبو: چارچوبی تحلیلی برای تبیین تجدیدنظرطلبی در روابط بین¬الملل. دو فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش سیاست نظری، شماره بیست و ششم، پاییز و زمستان، صص. 163-194.
4) صفری، عسگر و رادگودرزی، معصومه( 1400)، همکاری¬های چین و روسیه؛ تحلیلی از منظر تئوری انتقال قدرت. فصلنامه روابط خارجی، سال 13، شماره 2، تابستان، صص. 269-308.
5) صفری، فرزانه و احمدی، حمید و برزگر، کیهان( 1400)، بررسی رویکرد چین و روسیه به نظم منطقه¬ای در اوراسیا. فصلنامه مطالعات بین¬المللی، سال 18، شماره 1، تابستان، صص. 82- 108.
6) نوری، علیرضا( 1400)، ماهیت تجدیدنظرطلبی روسیه و چین؛ سیاست و منافع ایران. مطالعات اوراسیای مرکزی، دوره 14، شماره 2، پاییز و زمستان، صص. 371-396.
7) یزدانی، عنایت الله و همکاران( 1396)، نقش روسیه و چین در گذار نظام بین¬الملل ازتک قطبی به چند قطبی. فصلنامه مطالعات سیاسی، سال نهم، شماره 36، تابستان، صص. 65-90.
8) Bukkvol, Tor. (2016). Russian Military Power. Russian Special Operations Forces in Crimea and Donbas. Parameters 46 (2).
9) Buzan, Barry. (2008). People, States & Fear: An Agenda for International Security Studies in PostCold War Era. Essex: ECPR Press.
10) Buzan, Barry. (2010). China in International Society: Is ’Peaceful Rise’ Possible? The Chinese Journal of International Politics 3 (1).
11) Cohen, Ariel, and Hamilton, Robert E. (2011). The Russian Military and the Georgia War: Lessons and Implications. Strategic Studies Institute. ssi.armywarcollege.edu/pdffiles/pub1069.pdf.
12) European Parliament. (2022). Accessed 27 July 2022. https://www.europarl.europa.eu>etudes>BRIE.
13) Goddard, Stacie E. )2018(. Embedded Revisionism: Networks, Institutions, and Challenges to World Order. International Organization 72.
14) He, Kai, Feng, Huiyun, Chan, Steven, and Hu, Weixing. (2021). Rethinking Revisionism in World Politics. The Chinese Journal of International Politics 14 (2).
15) Kofman, Michael. (2015). Russia’s Arsenal in Syria: What Do We Know? War and the Rocks. http:// warontherocks.com/2015/10/russia-arsenal-in-syria-what-do-we-know.
16) Mearsheimer, John J (2001). The Tragedy of Great Power Politics. New York: W.W. Norton & Company.
17) Mearsheimer, John J. (2006). Structural Realism. In Tim Dunne, Milja Kurki and Steve Smith, eds. International Relations Theories: Discipline and Diversity. Oxford: Oxford University Press.
18) National Development and Reform Commission. (2023). Accessed 23 February 2023. https://en. ndrc.gov.cn.
19) Okuda, Hiroko. (2016). China’s ‘Peaceful Rise/Peaceful Development’: A Case Study of Media Frame of the Rise of China. Global Media and China 1 (1-2).
20) Pisciotta, Barbara (2023), Regional and Global Revisionism: Russia and China in a Comparative Perspective. THE INTERNATIONAL SPECTATOR 2023, VOL. 58, NO. 3, 96–112 https://doi.org/10.1080/03932729.2023.2194161.
21) Pisciotta, Barbara. (2020). Russian Revisionism in the Putin Era: An Overview of Post-Communist Military Interventions in Georgia, Ukraine, and Syria. Italian Political Science Review 50 (1).
22) Rynning, Sten, and Ringsmose. Jens. (2008). Why Are Revisionist States Revisionist? Reviving Classical Realism as an Approach to Understanding International Change. International Politics 45 (1).
23) Schweller, Randall L. (2015). Rising Powers and Revisionism in Emerging International Orders. Valdai Papers 16, Valdai Discussion Club, May.
24) Strange, Susan. (1987). The Persistent Myth of Lost Hegemony. International Organization 41 (4).
25) The Spectator. (2022). Accessed 25 July 2022. http://www.spectator.co.uk.
26) Turner, Oliver, and Nymalm, Nicola. (2019). Morality and Progress: IR Narratives on International Revisionism and the Status Quo. Cambridge Review of International Affairs 32 (4).
27) Ward, Steven. (2017). Status and the Challenge of Rising Powers. Cambridge: Cambridge University Press.
