بررسی تجمع فلزات سنگین در عضله ماهی کفشک تیزدندان ) آبهای جنوب ایرانPsettodes erumei(
الموضوعات :سهیل علی نژاد 1 , بابک شعیبی عمرانی 2 , محمد شکرزاده 3 , سید سهیل قائم مقامی 4 , مهران یاسمی 5 , عاطفه امینی فرد 6
1 - موسسه آموزش عالی علمی کاربردی وزارت جهاد کشاورزی ـ گروه دامپزشکی
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، دانشکده دامپزشکی، گروه بهداشت و تغذیه دام، البرز، ایران
3 - دانشگاه علوم پزشکی مازندران، دانشکده دارو سازی، بخش سم شناسی ـ داروشناسی
4 - موسسه آموزش عالی علمی کاربردی وزارت جهاد کشاورزی ـ گروه دامپزشکی
5 - موسسه آموزش عالی علمی کاربردی وزارت جهاد کشاورزی ـ گروه شیلات
6 - دانش آموخته کارشناسی ارشد صنایع غذایی از دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات
خوزستان
الکلمات المفتاحية: فلزات سنگین, عضله ماهی, کفشک تیزدندان, سلامت غذا,
ملخص المقالة :
فلزات سنگین میتوانند در اندامها و بافتهای مختلف مانند کبد، کلیه، آبششها و عضلات آبزیان تجمع یابند. نظر به اینکه بافت عضله ماهی نقش مهمی درتغذیه انسان دارد اطمینان از سلامت آن حائز اهمیت است. فلزات، مواد غیرقابل تجزیه و از آلایندههای اصلی محیط بحساب آمده و اثرات منفی آنها بصورتسمیت سلولی، جهش زایی و سرطانزایی در حیوانات بروز میکند. خطرات ناشی از مسمومیت با فلزات سنگین در آبها و گونههای مختلف آبزی متفاوتمیباشد. سمیت فلزات مزبور در آبهای شیرین و سبک نسبت به آبهای شور و سنگین بیشتر میباشد.در این تحقیق، تعداد 44نمونه ماهی کفشک تیزدندان ( )Psettodes erumeiبطور تصادفی از شهرستان بوشهر جمع آوری شد. سپس 100گرم از عضلهسینهای نمونهها جدا شد و برای سنجش با دستگاه جذب اتمی آماده گردیدند. نتایج بدست آمده از مقادیر چهار فلز سنگین سرب، کادمیوم، روی و کرومدر بافت عضله نمونه ماهی کفشک تیزدندان برحسب میکروگرم بر کیلوگرم ( )ppbثبت گردید. دراین بررسی در بافت عضله، بیشترین مقدار مربوط به فلزروی (حدود )138/5و کمترین مقدار متعلق به فلز کروم (حدود 30میکروگرم بر کیلوگرم) میباشد. نتایج حاصله نشان میدهد که در ماهی کفشک تیز دندانمورد مطالعه، حداکثر (حداقل) مقادیر فلزات سنگین روی برابر با ( 0/208حداقل ،)0/034سرب برابر با ( 0/124حداقل ،)0/037کادمیوم برابر با 0/090(حداقل ،)0/019کروم برابر با ( 0/054حداقل )0/013میلی گرم بر کیلوگرم عضله ماهی بوده است که در تمامی نمونهها، این مقادیر در محدوده مجازسازمان بهداشت جهانی قرار داشتند