سنجش برخی فلزات سنگین در گوشت مرغ عرضه شده در استان اصفهان

الموضوعات :

مجید غلامی آهنگران ¹ , آسیه احمدی ²

1 - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
2 - گروه صنایع غذایی، واحد اردستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اردستان، ایران

تاريخ الإرسال : 23 الجمعة , ذو القعدة, 1440 تاريخ التأكيد : 02 الأحد , محرم, 1441 تاريخ الإصدار : 21 الجمعة , محرم, 1441

الکلمات المفتاحية: اصفهان, فلزات سنگین, گوشت مرغ,

ملخص المقالة :

امروزه یکی از نگرانی‌های مصرف کنندگان منابع پروتئینی حیوانی، وجود فلزات سنگین در این منابع است. تجمع این عناصر در گوشت و مصرف آن توسط انسان می تواند اختلالات حاد و مزمن را در عملکرد ارگان های حیاتی ایجاد کند. به منظور ردیابی فلزات سنگین کادمیوم، روی و نقره در گوشت و محصولات جانبی ماکیان، 100 نمونه گوشت سینه و ران مرغ آماده طبخ و 100 نمونه قلب و کبد مرغ از مراکز مختلف فروش از استان اصفهان جمع آوری شد. عناصر کادمیوم، روی و نقره در نمونه های بافتی پس از هضم بافتی و عبور از کاغذ صافی، با دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی سنجش شد. نتایج نشان داد میانگین (±انحراف معیار) غلظت کادمیوم در نمونه های گوشت ران، گوشت سینه، کبد و قلب به ترتیب 71/0±055/0، 63/0±048/0، 091/0±074/0 و 034/0±012/0 میلی گرم در کیلوگرم می باشد. میانگین (±انحراف معیار) غلظت روی در نمونه های گوشت ران، گوشت سینه، کبد و قلب به ترتیب 10/9±18/17، 075/7±45/15، 87/7±36/22 و 38/7±55/19 میلی گرم در کیلوگرم می باشد. میزان کادمیوم و روی در همه نمونه های مورد آزمایش کمتر از حد مجاز بین المللی است. میانگین (±انحراف معیار) غلظت نقره در نمونه های گوشت ران، گوشت سینه، کبد و قلب به ترتیب 0094/0±0080/0، 0063/0±0048/0، 014/0±012/0 و 0060/0±0036/0 میلی گرم در کیلو گرم می باشد که در اکثر نمونه ها میزان نقره در نمونه های بافتی ردیابی نشد. در مطالعه اخیر ذخیره عناصر در گوشت و فرآورده های مرغ کمتر از حد مجاز است اما پایش مکرر برای کنترل فلزات سنگین ضروری است.