آسیب شناسی کاربرد بلاغت در شعرکودک (در دهههای 70 تا90)
الموضوعات : فصلنامه بهارستان سخن
افسانه موسوی گرمارودی
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
لحمد خاتمی
2
(گروه زبان وادبیّات فارسی، دانشکدة ادبیّات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.)
مریم جلالی
3
(گروه زبان وادبیّات فارسی، دانشکدة ادبیّات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: آسیب شناسی, فصاحت, شعر کودک, کلید واژهها: بلاغت, شیوههای بلاغی,
ملخص المقالة :
چکیده این مقاله به تبیین اصول بلاغت و فصاحت در شعر کودک پرداخته است. آنچه شاعر کودک با حفظ کودکانگی، برای ایجاد کلامی روان، آسان و شاعرانه به آن نیاز دارد. ابتدا بسامد و فراوانی استفادۀ شعرا از علم معانی تا بیان و بدیع، طرح شده، سپس شیوۀ درست و نادرست کاربردی آنها مطرح گردیده است. همچنین نمونههایی از مشکلات بلاغی رایج در شعر کودک ارائه شده است و پرکاربردترین شیوههای بلاغی در شعر کودک طرح گردیده و با مقایسۀ نمونههای مناسب و غیرمناسب، اصول بلاغت و فصاحت شعر کودک بیان شده است. براساس این پژوهش، شیوه و میزان به کارگیری انواع علوم بلاغی با در نظر گرفتن دایرۀ لغات و فهم کودک و آنچه مخلّ فصاحت در شعر کودک است، مطرح گردید. مبنای کار این پژوهش براساس نظریّهها و اصول بلاغی است که در تحقیقات پایهای شعر نگاشته شده و شیوۀ کتابخانهای به کارگرفته در این پژوهش با توجّه به جامعه آماری آن و نتایج به دست آمده جزو پژوهشهای نادر در این حوزه به شمار میرود و شیوه نامهای برای استفادۀ شعرا در سرودن شعر کودک ارائه میدهد.
فهرست منابع و مآخذ
الف: کتابنامه
ب: مقالات
_||_