مطالعه تطبیقی فعالیتهای هسته ای ایران از منظر قاعده فقهی نفی سبیل و حقوق بین الملل
الموضوعات : فصلنامه مطالعات میان رشته ای فقه
گودرز بیرامی
1
,
عاطفه امینی نیا
2
,
سوده شاملو
3
1 - دانشجوی دکتری گروه حقوق بین‌الملل‌عمومی، واحدامارات، دانشگاه آزاداسلامی، دبی، امارات‌متحده عربی.
2 - استادیارگروه‌حقوق، واحدتهران‌مرکزی، دانشگاه‌آزاداسلامی‌تهران، ایران.(نویسنده مسئول)
atefeh.amininia@yahoo.com
3 - استادیارگروه‌حقوق، واحدتهران‌مرکزی، دانشگاه‌آزاداسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: حقوق بین الملل, انرژی هسته ای, قاعده نفی سبیل, فعالیت های هسته ای ایران, فعالیت های صلح آمیز,
ملخص المقالة :
با کشف اتم و توسعه روز افزون انرژی هسته ای، تلاش های گسترده ای در سطح جامعه بین المللی برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای صورت گرفت. مجموعه این تلاش ها منجر به شکل گیری مجموعه ای از اسناد، معاهدات، قواعد عرفی و رویه هایی گردید تا دولت ها فعالیت های هسته ای خود را در چارچوب آن به نظم بکشند. امروزه استفاده از انرژی هسته ای یک موضوع مهم در جامعه جهانی است و حقوق بین الملل فعالیت های هستهای دستیابی به تکنولوژی اتمی صلح آمیز را بخشی از اعمال حاکمیت ملی تلقی نموده و مورد تایید قرار می دهد. در این رهگذر فعالیت هسته ای ایران نیز از این موضوع جدا نبوده به طوری که در دهه های اخیر فعالیت های هسته ای کشور مورد توجه جامعه جهانی بوده است مقاله حاضربا روش توصیفی تحلیلی در صدد پاسخ به این سوال است که چرا فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران مجاز است؟ نتایج این تحقیق نشان می دهد که فعالیت های هسته ای ایران در پناه شرع مقدس و اصل حرمت در عدم استفاده از سلاح هسته ای و در پرتو قاعده فقهی قاعده نفی سبیل صرفا برای مقاصد صلح آمیز و به جهت عدم سلطه غیر مسلمان بر مسلمان به کار برده شده و ایران همواره ثابت نموده که فعالیت های هسته ای خود را وفق حقوق بین الملل، جزء برای مقاصد صلح آمیز به کار نمی برد.
_||_
