الزامات و موانع الگوی برندسازی شخصی مدیران قضائی در حکمرانی اسلامی
الموضوعات :
اعظم سنائی
1
,
اکبر اعتباریان
2
,
البرز قیتانی
3
,
علی رشیدپور
4
1 - دانشجوی دکتری، مدیریت دولتی گرایش رفتار سازمانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
2 - دانشیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
3 - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
4 - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
الکلمات المفتاحية: موانع, الزامات, برندسازی شخصی, مدیران قضائی,
ملخص المقالة :
هدف این پژوهش شناسایی الزامات و موانع برندسازی شخصی مدیران قضائی در حکمرانی اسلامی می باشد. پژوهش در چارچوب رویکردکیفی و با بکارگیری روش تحلیل مضمون انجام شد. برای جمع آوری داده ها به بررسی مبانی نظری؛ اسناد نوشتاری مرتبط با برندسازی و برندسازی شخصی اعم از کتب، رساله، مقاله وغیره و انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با منتخبی از مدیران قضائی برجسته و متخصص قوه قضائیه (کارکنان قضائی عالی رتبه دستگاه قضا از بالاترین سطح تا روسا و دادستان ها و معاونین رئیس کل دادگستری استان ها)، متخصصان و صاحب نظران حوزه برندسازی، برندسازی شخصی و برندسازی مدیران، متخصصان مدیریت رفتارسازمانی و منابع انسانی، خبرگان، اساتید دانشگاهی و غیره پرداخته شد. پس ازجستجو، بررسی و غربال منابع شناسایی شده، 55 منبع دارای کدهای مرتبط بوده و مورد استفاده قرار گرفتند. در اثر تحلیل داده های کیفی؛ 65 کد، 26مضمون پایه، 6 مضمون سازمان دهنده و 2 مضمون فراگیر شناسایی گردید. بر این اساس الزامات شامل؛ پیش نیازهای فردی برندسازی مدیران قضائی، پیش نیازهای سازمانی برندسازی مدیران قضائی و تسهیل گران برندسازی مدیران قضائی و موانع الگوی برندسازی شخصی مدیران قضائی در حکمرانی اسلامی شامل ابعادی چون؛ موانع فردی، موانع سازمانی و موانع اجتماعی برندسازی مدیران قضائی می باشد.
_|1) اسگندری، کریم؛ جزنی، نسرین؛ معمارزاده طهران، غلامرضا؛ موسی¬خانی، مرتضی و محتشمی، علی(1398). طراحی مدل برندسازی منابع انسانی در سازمان¬های دولتی ایران به روش فراترکیب. فصلنامه مشاور شغلی و سازمانی، 11(41). 194- 159.
2) اخلاصی، امیر (1396). برندسازی برای اشخاص. تهران: نشر علمی.
3) انصاری، منصور و سیدین¬زاده، میرقاسم (1395). برندسازی ایده¬ها: «صلح پایدار» به مثابه یکی از اصول گفتمانی انقلاب اسلامی. پژوهشنامه متین، 18(71)، 40-19.
4) دلیری، جواد (1396). بررسی شاخص¬های برند سازی شخصی و سیاسی ترامپ و بازنمایی رسانه¬ای آن با تأکید بر رقابت¬های انتخاباتی 2016 ایالات متحده. فصلنامه رسانه، 28(2)، 51-25.
5) چهاربالش، م.(1387). عامل پویایی و بقای سازمان های آینده. مجله تدبیر،198، 83-82 .
6) سنائی، اعظم؛ اعتباریان، اکبر؛ قیتانی، البرز؛ رشیدپور، علی .(1401). ارائه یک مدل مفهومی از برندسازی مدیران به روش فراترکیب. مطالعات مدیریت و توسعه پایدار، (3)2 ، 80-57. https://doi.org/10.30495/msds.2022.1974661.1102
7) سنائی، اعظم؛ اعتباریان، اکبر؛ قیتانی، البرز؛ رشیدپور، علی .(1401). یادگیری اجتماعی و جایگاه اجتماعی موثرترین محورهای اصلی برندسازی مدیران دولتی، فصلنامه علمی- پژوهشی تحقیقات مدیریت آموزشی، (53) 14، 135-150.
8) صفار، یاسر؛ عظیم¬زاده، سیدمرتضی؛ کفاش¬پور، آذر.(1395). تحلیل عوامل مؤثر در شکل¬دهی تصویر برند ورزشکاران حرفه¬ای، دوفصلنامه مدیریت و توسعه ورزش، 5(1)، 102-85.
9) عاملی، ر (1393). بررسی پیشایندها و پیامدهای ارزش ویژه برند بر مبنای کارمندان (مورد مطالعه: هتل های منتخب استان اصفهان)؛ پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه یزد.
10) قاسمی، حمید و صائمیان، فاطمه (1396). مقایسه وضعیت خودبرندسازی و مهارت¬های ارتباطی دانشجویان رشته تربیت بدنی با سایر رشته¬ها. پژوهش¬های کاربردی در مدیریت ورزشی، 6(3)، پیاپی23، 52-43.
11) Assael, H .(1995). Consumer behaviour and marketing action. Cincinnati:South-Western College Publishing.
12) Bates, S. (2011). Discover Your CEO Brand. McGraw-Hill Publishing.
13) Braun, V. & Clarke, V. (2006), “Using thematic analysis in psychology”,Qualitative Research in Psychology, Vol. 3, No. 2, Pp. 77-101.
14) Crawford-weich, S. (1998).To brand or not to brand? That is the question.Developments,30-40.
15) Collins, B .(2012). The Importance of Personal Branding:Uses of Personal Branding for Career Development and Success, Degree Bachelor of Science in Journalism, The Faculty of the Journalism Department,California Polytechnic State University, San Luis Obispo, 1-68.
16) Dibb, S., Simkin, L., Pride, W.M. & Ferrell, O.C. (2005). “Marketing: Concepts and strategies”, Houghton Mifflin. P.850.
17) Dorr, M. (2013). HR’s Role in Linking Personal, Employment, and Leadership Branding. UNC Executive Development, Retrieved from http://execdev.kenan-flagler.unc.edu/, 1-14.
18) Figurska, I. R. E. N. A. (2016). Personal branding as an element of employees’ professional development. Human Resources Management & Ergonomics, X(2), 33-47.
19) Evans, J. R. (2017). Branding in perspective: Self-branding for professional success. Hofstra University. Hempstead,1-27.
20) Knox, S& Freeman, C (2006). Measuring and managing employer brand image in the service industry. Journal of Marketing Management. 22(1). 695-716.
21) King, C., & Grace, D. (2010). Building and measuring employee‐based brand equity. European Journal of marketing,44(7/8), 938-971.
22) Miles, S. J. and G. Mangold, )2004(. A conceptualization of the employee branding process. Journal of Relationship Marketing, 3(2/3): 65–87.
23) Milovanovic, S., Baltezarevic, B., & Milovanovic, N. (2016). Personal branding through leadership. International Review, (3-4), 75-81.
24) Ogutu, R. P., & Ougo, R. T. (2016). The Relationship Between Personal Branding And Career Success: A Case of Employees at Geothermal Development Company in Kenya. International Journal of Economics, Commerce and Management, IV(8), 282-306.
25) Rangarajan, D., Gelb, B. D., & Vandaveer, A. (2017). Strategic personal branding—and how it pays off. Business Horizons, 60(5), 657-666.
26) Rousseau, D. (1995). Psychological contracts in organizations: Understanding written and unwritten agreements. Sage publications.
27) Tanwar, K., & Prasad, A. (2016). The effect of employer brand dimensions on job satisfaction: gender as a moderator. Management Decision, 54(4), 854-886.
28) Whitmer, J. M. (2019). You are your brand: Self‐branding and the marketization of self. Sociology Compass, 13(3), 1-10.
|_
