سالمندی جمعیت و راهبردهای کلان نظام بازنشستگی در ایران و کشورهای منتخب - مطالعۀ تطبیقی
رضا نجف بیگی
1
(
استاد و رییس گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
)
شهرام کریم نژاد
2
(
دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، گروه مدیریت دولتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
)
کرم الله دانش فرد
3
(
استاد، گروه مدیریت دولتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
)
اکبر عالم تبریز
4
(
گروه مدیریت صنعتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران ایران
)
الکلمات المفتاحية: سالمندی, تغییرات جمعیت شناختی, نظام بازنشستگی,
ملخص المقالة :
تغییرات جمعیت شناختی به ویژه سالمندی فزایندۀ جمعیت و کاهش نرخ باروری از جمله چالش های اصلی پیش روی نظام بازنشستگی در ایران و جهان است. بنابراین بازنگری سیاست گذاری های مرتبط با آن در کانون توجه دولت ها قرار گرفته است. این مقاله با هدف ارایۀ پیشنهادات کاربردی در این زمینه، با استفاده از مطالعۀ تطبیقی راهبردهای کلان در نظام بازنشستگی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ای که به اذعان اتحادیه بین المللی تامین اجتماعی دارای اقدامات برجسته ای برای پیشگیری از بحران مالی بوده اند، تدوین شده است. به این منظور با استفاده از روش کتابخانه ای – اسنادی، نظام بازنشستگی در کشورهای اندونزی، مالزی، ترکیه، سوئد و کانادا مطالعه و اقدامات آنها برای مدیریت چالش مربوط به تغییرات جمعیت شناختی بررسی و مقایسه گردید. در نهایت مشخص شد که کشورهای توسعه یافته از نظام تطابق خودکار در تعیین میزان حق بیمه و مزایای قابل پرداخت استفاده می نمایند. کشورهای در حال توسعه نیز افزایش حداقل سن بازنشستگی، توسعه سرمایه گذاری صندوق های بازنشستگی، افزایش حق بیمه ها و ارایۀ خدمات بازنشستگی در قالب یک نظام حمایت اجتماعی یکپارچه را برنامه ریزی و اجرا نموده اند.
_||_
