امکان سنجی مدارس شهر اصفهان به عنوان اقامتگاه موقت گردشگران نوروزی
الموضوعات :احمد خادم الحسینی 1 , صفر قائد رحمتی 2 , زهرا بنائیان 3
1 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، گروه جغرافیا، نجف آباد، ایران
2 - استادیار دانشگاه تربیت مدرس، گروه جغرافیا، تهران، ایران
3 - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، نجف آباد، ایران
الکلمات المفتاحية: اقامتگاه موقت گردشگری, مدیریت اسکان, مدارس, دسترسی, شهر اصفهان,
ملخص المقالة :
شهر اصفهان از جمله شهرهای زیبای گردشگری است که به سبب موقعیت ممتاز جغرافیایی و ویژگی های تاریخی و فرهنگی، هرساله هزاران مسافر برای دیدار این شهر منحصر به فرد روانه آن می شوند. در ایام نوروز اقشار مختلفی از این شهر دیدار می کنند و هر کدام با توجه به شرایط و ویژگی های خود انواع مختلفی از محل های اقامتی خود را انتخاب می نمایند چرا که سفر از هر نوعی باشد در نهایت نیاز به مکانی جهت اقامت دارد و از میان انواع این اقامتگاه ها می توان به مدارس اشاره نمود که مورد استفاده گروه خاصی از جامعه یعنی کارکنان آموزش و پرورش و سایر مردم است. این مدارس هر ساله با استقبال بیشتری روبرو بوده به طوری که تعداد مدارس مورد استفاده شهر اصفهان درطی سال های 1386تا1388 از570 به654 و تعداد خانوار پذیرش شده از 36400 خانوار به 37730 خانوار و در سال 1389 به 39400 خانوار رسیده است. ولی از نظر جنبه های مختلف با مشکلات رفاهی، امنیتی، دسترسی و ... روبرو هستند. به همین منظور پژوهش حاضر به تشریح شرایط موجود پرداخته و به دنبال راهکارهایی جهت شناسایی و رفع این مشکلات می باشد تا با ارائه راه حل های مناسب بتوان این مکان ها را از وضعیت موجود به وضعیت مطلوبتری رساند. دراین مقاله به بررسی وضعیت مدارس و مسائل مدیریت اسکان آنها به عنوان یک اقامتگاه موقت گردشگری پرداخته شده است. نوع این پژوهش کاربردی است که با اطلاعات آن با پرسش نامه، مشاهده و مصاحبه تکمیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد با توجه به پراکندگی مدارس در سطح شهر، و سازمان یافتگی آنها توسط نهاد آموزش و پرورش، در صورت بهبود شرایط موجود و رفع مشکلات می تواند به عنوان یک اقامتگاه موقت گردشگری به وضعیت مطلوبتری برسد و رضایت بیشتر مسافرین را به دنبال داشته باشد
1. آذر، عادل، 1387، آمار و کاربرد آن در مدیریت، انتشارات سمت، تهران.
2. بیکمحمدی، حسن، 1386، اصفهان و گردشگری، انتشارات سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول.
3. رضوانی، علی اصغر، 1374، جغرافیا و صنعت توریسم، انتشارات پیام نور.
4. غازی، ایران و بنائیان، زهرا، 1389، امنیت و مسائل اسکان گردشگران، مورد منازل استیجاری همایش ملی دریای خزر، ساری، صص 136-119.
5. ستاد تسهیلات نوروزی میراث فرهنگی، نوروز 1388.
6. ستاد تسهیلات نوروزی آموزش و پرورش اصفهان، نوروز 1386،1387،1388،1389.
7. مسکنی جیفرودی، حمید رضا و آریا منش، لیلا، 1387، راهنمای استفاده از GIS، انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.
8. مستوفیالممالکی،رضا، 1388، ارزیابی خدمات جهانگردی در واحدهای اقامتی و هتلهای شهر شیراز، جغرافیا و مطالعات محیطی، دانشگاه آزاد اسلامی نجفآباد، پیش شماره دوم، صص 44-35.
9. وارثی، حمید، 1387، جلوههای هنر و جاذبههای گردشگری با تأکید برساختارشهر اصفهان، دانشگاه اصفهان.
10. وای. گی. چاک، 1377، جهانگردی در چشم اندازی جامع تر، ترجمه پارسا ئیان و علی اعرابی، تهران، انتشارات دفتر پژوهش های فرهنگی، چاپ اول.
11.Atilgan,e.,Akincii,saksoy,s., 2003, mapping servicquality in th tourism, Industury managingservic equality,13(5).
12. Oneill,m., 2010, measuriny service quality and customer satisfaction ,inj.kandampully, c .mokb. sparks (eds),service quality management in hospitality, tourism and leisure, Binghamton, ny :the Haworth preaainc.
13.Timothy,Dallenj and geoffry wall., 1995,tourist accommodation in an asian historic city, the journal of tourism studies Vol.6,No2.
_||_