نقش آرام سازی ترافیک در برنامه ریزی شهرهای دوستدار– کودک و انسان محور(مورد مطالعه: زنجان)

الموضوعات :

سعید امانپور ¹ ( دانشیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران )
سمیرا مرادی مفرد ² ( دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران )
اکبر حسین زاده ³ ( دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران )

تاريخ الإرسال : 03 الأربعاء , ذو القعدة, 1438 تاريخ التأكيد : 25 الأحد , جمادى الأولى, 1439 تاريخ الإصدار : 17 الأربعاء , رمضان, 1440

الکلمات المفتاحية: ترافیک, شهر زنجان, برنامه‌ریزی شهری, انسان محور, محیط دوستدار کودک,

ملخص المقالة :

با رشد سریع شهرنشینی، سلامت کودکان یکی از مهمترین مشکلات در بسیاری از کشورها است که از آن به عنوان یکی از دلایل اصلی فقدان محیط دوستدار کودک در شهر یاد شده است. یک شهر دوست داشتنی برای همه ساکنان آن دوستانه است. ایجاد یک شهر دوستدار کودک شامل تخصیص زیرساخت ها و امکانات عمومی (فضای سبز، زمین بازی، فضاهای مشارکتی) به نفع کودکان است. هدف این تحقیق، شناسایی و برنامه ریزی برای فضاهای دوستدار کودک شهری زنجان می‌باشد. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی می‌باشد. به منظور تحلیل داده ها و نمایش نتایج از سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است. نتایج نشان داد که محلاتی چون بهارستان، امیرکبیر، زیبا شهر و اراضی پایین کوه به دلیل وجود معابر فرعی و محلی مسدود(بن بست) همراه با دوربرگردان جهت گردش وسایل نقلیه، درصد تصادفات کمتری داشته و از سویی کودکان بیشتری از فضای خیابان به عنوان زمین بازی استفاده می‌کنند. از طرف دیگر، محله اسلام آباد با داشتن شبکه معابر شطرنجی بیشترین درصد تصادفات در خیابان‌های محلی را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که این محله به دلیل داشتن تراکم بالای جمعیت، اشغال و حاکمیت طبقه کم درآمد در آن، همچنان از خیابان‌ها به عنوان فضای اصلی بازی کودکان استفاده می‌کنند که این امر نیاز به توجه و بازنگری اساسی دارد.

المصادر:

Asadi, Z., Moeinaddini, M., & Zaly Shah, M. (2015). Pedestrian safety index for evaluating street facilities in urban areas. Safety Science, 74, 1-14, (In Persian).

Azeri, S.S. (2012). A short, concise definitions of traffic calming. Monday 1 June of the year, http://nicktraffic.blogsky.com, 25-47. (In Persian)

Baharvand, sh. (2014). The concept of child friendly review of the participation of the children to design standards: Provide executive and strategic solutions. urban management, 34, 297-322. (In Persian)

Bjorkild, P. (2003). Child Friendly Cities- Sustainable Cities, Stockholm University. Department of Human Geography, 3 (4), 131-150.

Davyran, I. (2008). The role of population in urban planning Case study: Zanjan index number, family size, age and sex ratio, population density. Journal of Population, No. 66-65, 48-27, (In Persian)

Easthope, H., & Tice, A.  )2011(. Children in apartments: implications for the compact city. Urban Policy and Research, 29, 415-434.

Eirini, F., Emily, M., & Heather, J. )2014(. The role of urban neighbourhood green space in children's emotional and behavioural resilience. Environmental Psychology, 40, 179-186.

Esmaeilzadeh, A., Mirshekari, M. A., & Amiri Nejad, M. (2013). Child-friendly evaluation of indicators from the perspective Islamic Architecture and Urbanism in the new era. Architecture and urban planning and sustainable development of vernacular architecture with a focus on the sustainable city, (pp. 1-9), the Institute of Higher Education KHAVARAN, Mashhad, Iran. (In Persian)

Fusco, C., Moola, F.,  Faulkner, G.,  Buliung, R.,  & Richichi, V. (2012). Toward an understanding of children’s perceptions of their transport geographies: (none) active school travel and visual representations of the built environment. Journal of Transport Geography, 20 , 62-70.

Ghanbari-Azarneir, S., Anbari, S., & Hosseini, S. B. (2015). Identification of Child-Friendly Environments in Poor Neighborhoods. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 19-29, 201.

Kiani, A., & Ismail-Zadeh Kwakye, A. (2012). Analysis and planning Child Friendly Cities (CFC) from the perspective of children (CASE STUDY: Ghochan). Journal of architecture and urban garden center, the number twentieth ninth year, 51-62. (In Persian)

Kumar, A. J., & Rezaeian Gharagozlou, A. (2011). Urban transport planning and management. the first edition, Tehran: Azarakhsh, 231-235. (In Persian)

Lotfi, S., Kherkhah, Z., & OSHNOOI, A. (2013). Analysis of demographic changes and urban employment (Text in Surrey). Journal Geography and Urban Planning Zagros landscape, Fifth Year, 18, 157-143. (In Persian)

Lwin, K., & Murayama, Y. (2011). Modelling of urban green space walkability: Eco-friendly walk score calculator. Computers. Environment and Urban Systems, 35, 420-408.

Maosheng, L., & Jinshu, L. (2017). Analysis of methods of allocating grass space for the design of  Child-friendly cities: a case study of Changsha. Procedia Engineering, 198, 790-801.

Mhrgan, N., & Rezaee, R. (2009). The population age structure on economic growth. Journal of the Iranian economy, 13 (29), 146-137. (In Persian)

Moeinaddini, M., Asadi-Shekari, Z., Sultan, Z., & ZalyShah, M. (2015). Analyzing the relationships between the number of deaths in road accidents and the work travel mode choice at the city level. Saf. Sci, (72), 249-254.

Moghadam, Sh. (2009). Evaluating changes in land use planning, urban transport using artificial neural networks (Case Zanjan). MA thesis, University of Zanjan, Iran, 77-100. (In Persian)

Moradi Mofrad, S. (2013). The use of artificial neural networks in the analysis of urban issues, Iran (Case study analysis of accidents, Zanjan). MA thesis, University of Zanjan, Iran, 53-60, (In Persian)

Mousavi, M., Zakerian, M.N., & Bagheri Kashkouli, A. (2010). Analysis of Population Distribution and Distribution Service gets from the perspective of sustainable development in urban areas. Quarterly Journal of Geography, 4 (13), 41-73. (In Persian)

Omranzadeh, B., Gharakhlou, M., & Pour Ahmad, A. (2010). Evaluation and analysis of performance and satisfaction BRT public transport system in the metropolis of Tehran. Research in Human Geography, 73, 38 -19. (In Persian)

Rafie, M.R., & Farzad Behtash., M.R. (2011). Check the status of urban spaces suitable for children. Department of Studies and infrastructure planning and comprehensive project management, architecture, Urbanization and the Crisis, Report No. 22, 21-38. (In Persian)

Rajabi, J. (2012). Child-friendly landscape design. M.A thesis, Tehran University, Tehran: Iran, 28. (In Persian)

Sanders, P., Zuidgeest, M., & Geurs, K. (2015). Liveable streets in Hanoi: A principal component analysis. Habitat International, 49, 558-547. (In Persian)

Saridar Masri, S. (2017). integrating youth in city planning: Developing a participatory tool toward a child-friendly vision of Eastern Wastani – Saida. Alexandria Engineering Journal 57 (2), 1-13.

Sarkar, C., Webster, C., Pryor, M., Tang, D., & Melbourne, S. (2015). Exploring associations between urban green, street design and walking: Results from the Greater London boroughs. Landscape and Urban Planning, 143, 112-125.

Saumel, I., Frauke, W., & Kowarik, I. (2015). Toward livable and healthy urban streets: Roadside vegetation provides ecosystem services where people live and move. Environmental Science & Policy, 19, 131-141.

Shia, I. (2007). Preparing the city for children. Publishing Publishing Institute of the City, Second Edition, and Tehran, 67-78. (In Persian)

Stevenson, A. (2007). How Urban Design Affects Children and Young People, 7-12.

Wekawati, S. (2015). Childern - frindly streets as urban playgronds. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 179, 94-108.

Wessells, M., & Kostelny, K. (2013). Child Friendly Spaces:Toward a Grounded,Community-Based Approach for Strengthening Child Protection Practice in Humanitarian Crises. Child Abuse & Neglect, 37, 29-40.

Witten, K., Kearns, R., & Carrol, P. (2015). Urban inclusion as wellbeing: Exploring children's accounts of confronting diversity on inner city streets, Social Science & Medicine, 357-349. 133. Yao, S. and Liu, X. (2017). Exploration on Ways of Research and Construction of Chinese.
Child-Friendly City- A Case Study of Changsha. Procedia Engineering 198 (2017). PP: 699 -706.

Yao, S., Dingxuehua, Z., & Li Si, J. Sh. (2015). A spatial study on School-Age children’s routes between school and home after class against the backdrop of urban redevelopment as exemplified in central Changsha. Architectural Journal, 2015/09, PP: 94-9.

Zandi, M. (2011). Pathway Planning with Citizenship Approach in District 3 of Tehran. Master's Thesis for Urban and Regional Planning and Design, Islamic Azad University, Tehran Science and Research Branch, p10. (In Persian)