شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری اشریشیاکلی O157:H7 در تخم طیور(بلدرچین،مرغ،کبوتر و شترمرغ) بومی استان اصفهان

الموضوعات :

مهدی مرادی سرمیدانی ¹ (دانشکده دامپزشکی. واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران)
محسن فرد عمادی ² (دانشکده دامپزشکی. واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران)
ابراهیم رحیمی ³ (گروه بهداشت مواد غذائی و بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی)
عبدالکریم زمانی مقدم ⁴ (گروه بیماری های طیور، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران)

تاريخ الإرسال : 24 الثلاثاء , شوال, 1438 تاريخ التأكيد : 07 الإثنين , محرم, 1440 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: کشت, PCR, مقاومت آنتی بیوتیکی, اشریشیاکلی O157:H7, تخم طیور بومی,

ملخص المقالة :

اشریشیاکلی یکی از متداول‌ترین باکتری‌های بیماری‌زای روده‌ای در انسان و حیوانات است که باعث بروز عفونت‌های مختلفی می‌گردد. اشریشیاکلی O157:H7 یکی از سروتیپ‌های مهمی است که در تحت گروه اشریشیاکلی‌های خونریزی دهنده روده‌ای ‌‌ قرار می‌گیرد. این تحقیق با هدف جستجوی سروتیپ O157:H7 در نمونه‌های تخم طیور بومی موجود در بازار با استفاده از دو روش کشت و روش ملکولی PCR انجام و مقاومت آنتی‌بیوتیکی این باکتری نیز بررسی شد. در مجموع تعداد 87 نمونه تخم طیور بومی(مرغ،بلدرچین،کبوتر،شترمرغ) از سه قسمت پوسته،زرده و سفیده(از هر قسمت یک نمونه مجزا) مورد بررسی قرار گرفت که بعد انجام مراحل کشت تعداد 8 نمونه آلوده به این باکتری بودند سپس این 8 نمونه جهت تعیین سویه مورد آزمایش با روش PCRقرار گرفتند و در نهایت تعداد 4 نمونه واجد ژنوم سویه O157:H7 بودند.همچنین پس از انجام تست های آنتی بیوگرام جهت تعیین میزان حساسیت به آنتی بیوتیک‌های مختلف، بیشترین حساسیت در مورد اشریشیاکلی‌ به آنتی‌بیوتیک‌های سیپروفلوکساسین، سفتریواکسن، انروفلوکساسین، انروفلوکساسین و نالی دیکسیک اسید بود.