مقایسه میزان آلودگی به اشریشیاکلی در گوشت مرغ پرورش یافته در شرایط بدون آنتی بیوتیک و عادی
الموضوعات :سعید دهقانی 1 , مجید غلامی آهنگران 2 , ابراهیم رحیمی 3
1 - دانش آموخته دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران.
2 - دانشیار بخش بیماری های طیور، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران.
3 - استاد بخش بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران.
الکلمات المفتاحية: اشریشیاکلی, گوشت مرغ, بدون آنتی بیوتیک,
ملخص المقالة :
وجود بقایای آنتی بیوتیکی و سایر ترکیبات شیمیایی در گوشت مرغ یکی از اصلی ترین نگرانی مصرف کنندگان این منبع پروتئینی است. در این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین مصرف آنتی بیوتیک و آلودگی گوشت مرغ، در تابستان 1393، 10 مرغداری واقع در استان اصفهان که به شکل عادی اقدام به پرورش جوجه گوشتی کرده بودند و نیز 5 فارم پرورش جوجه گوشتی بدون مصرف آنتی بیوتیک از ابتدای دوره پرورش پایش شدند. در پایان دوره پرورش، در مرحله کشتار، از یک قطعه عضله سینه مرغ و محتویات کامل یک سکوم نمونه گیری شد. درصد آلودگی به اشریشیا کلی در عضلات و شمارش تعداد کلنی اشریشیاکلی در محتویات سکومی در دو گروه پرورش یافته در شرایط عادی و بدون آنتی بیوتیک محاسبه شد و به ردیابی اشریشیا کلی مولد شیگاتوکسین با PCR پرداخته شد. هم چنین، میزان آلودگی گوشت و تعداد کلنی اشریشیا کلی در محتویات سکومی فارم های با سابقه کلی باسیلوز و بدون سابقه رخداد کلی باسیلوز نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد درصد آلودگی گوشت به اشریشیا کلی و تعداد کلنی اشریشیا کلی در محتویات سکومی در دو گروه پرورش یافته در شرایط عادی و بدون آنتی بیوتیک تفاوت معنی دار ندارد اما این شاخص ها در مرغ های با سابقه کلی باسیلوز به طور معنی دار بیشتر از مرغ های بدون سابقه کلی باسیلوز است (P<0.05). در این مطالعه سویه اشریشیاکلی مولد شیگاتوکسین ردیابی نشد. بطورکلی، این مطالعه نشان داد آلودگی میکروبی در مرغ هایی که منجر به مصرف آنتی بیوتیک می شود می تواند بر کیفیت بهداشتی گوشت تأثیر بگذارد لذا لازم است ضمن رعایت زمان پرهیز از مصرف آنتی بیوتیک ها، دوره پرهیز از مصرف گوشت بعد از عفونت های باکتریایی به منظور کاهش اجرام میکروبی و جلوگیری از انتقال آن ها به زنجیره غذایی انسان مورد توجه قرار گیرد.
_||_
