تأثیر نسبت آب به سیمان در مقاومت سایشی، تخلخل و نفوذپذیری بتن‌های میکرو‌سیلیسی

الموضوعات : آنالیز سازه - زلزله

ابوالفضل شمسایی ¹ , محسن نچارچی ² , صابر پیروتی ³ , کمال رحمانی ⁴

1 -
2 -
3 -
4 -

تاريخ الإرسال : 25 الخميس , ذو القعدة, 1433 تاريخ التأكيد : 04 الثلاثاء , رجب, 1434 تاريخ الإصدار : 12 الأربعاء , رجب, 1434

الکلمات المفتاحية: تخلخل, میکروسیلیس, کلمات کلیدی: مقاومت سایشی, ضریب هدایت هیدرولیکی,

ملخص المقالة :

چکیده امروزه با گسترش ساخت سازه های آبی همانند سدها، مسئله دوام بتن بکار رفته در این نوع سازه ها اهمیت زیادی یافته است. یکی از موارد مهم دوام بتن در این گونه سازه ها، مقاومت آن در برابر سایش ناشی از برخورد ذرات حمل شده توسط آب می باشد. برای بالابردن مقاومت سایشی بتن، روش های مختلفی توسط محققان پیشنهاد و مورد بررسی قرار گرفته که از جمله آن ها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود: استفاده از سنگدانه‌های مقاوم در برابر سایش، کاهش نسبت آب به سیمان، استفاده از میکروسیلیس و نانوسیلیکا در بتن، عمل‌آوری مناسب و بموقع. در این تحقیق آزمایشهای زیر بر روی نمونه های بتنی انجام گرفته است: - مقاومت سایشی نمونه های مکعبی 15×15×15 سانتی متر در سن 28 روزه به روش ماسه پاشی آبی. - ضریب هدایت هیدرولیکی نمونه های استوانه ای به ارتفاع 10 سانتی متر و قطر 10 سانتی متر در سن 28 روزه به روش عمق نفوذ. نتایج آزمایشات سایش نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 مقاومت سایشی به‌ میزان 94/30 درصد بهبود می‌یابد. نتایج آزمایشات نفوذپذیری، نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 ضریب هدایت هیدرولیکی بتن از 15-10 ×88/39 متر بر ثانیه به 15-10×49/2 متر بر ثانیه کاهش می‌یابد و تخلخل بتن از 90/13 درصد به 10/13 درصد کاهش پیدا می‌کند. از مجموع نتایج فوق می‌توان پی برد که کاهش نسبت آب به سیمان باعث افزایش مقاومت سایشی و همچنین کاهش ضریب هدایت هیدرولیکی و تخلخل بتن میکروسیلیسی خواهد شد.