تحلیل ساختاری موانع موثر بر تحقق‌پذیری حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی: کلان‌شهر تهران)
محورهای موضوعی : فصلنامه آینده پژوهی شهریشبناز خمجانی 1 , رحیم سرور 2 , طوبی امیر عضدی 3 , آزاده اربابی سبزواری 4
1 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3 - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
4 - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه: توسعه پایدار شهری, حکمروایی خوب شهری, تحلیل ساختاری, حکمروایی, کلان‌شهرتهران,
چکیده مقاله :
امروزه رویکردهای گوناگونی در عرصۀ مدیریت شهری مطرح شده است که حکمروایی خوب شهری، از مطرح‌ترین آن‌هاست. حکمروایی جایگزینی برای روش‌های سنتی مدیریت و حکمرانی به‌شمار می‌آید. در این راستا مقاله حاضر کوشیده است با روش تحلیل ساختاری، موانع موثر بر تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در کلان شهر تهران را بازشناسی و خوشه بندی کند. داده های نظری با روش اسنادی و داده های تجربی با روش پیمایشی بر پایه تکنیک دلفی تهیه شده است. جامعه آماری20 نفر از خبرگان شهری بر اساس نمونه‌گیری هدفمند بود. 50 عامل در 8 بعد شفاف سازی، پاسخگویی، مشارکت مردمی، اثربخشی،اجماع گرایی، قانونمندی، مسئولیت پذیری و عدالت با روش تحلیل اثرات متقابل ساختاری در نرم‌افزار MICMAC پردازش شده است. نتایج پژوهش از تحلیل اثرات متقابل، بیانگر پراکندگی موانع در وضعیتی پیچیده و بینابین از اثرگذاری و اثرپذیری است؛ نظام خوشه بندی موانع حاکی از تمرکز موانع تاثیرگذار و دوگانه (موانع ریسک و هدف) است. عوامل پنهان کاری و عدم شفافیت در تصمیم گیری نهان و آشکار مدیران شهری، پایین بودن میزان صداقت مسئولان، عدم آگاهی شهروندان در خصوص برنامه ها و تصمیمات شهرداری، فقدان شفافیت در سیاست های درآمد و هزینه های شهرداری، عدم انسجام و ضعف نظم حقوقی در قوانین ومقررات مربوط به کنترل و هدایت توسعه شهری، بی اعتمادی و ابهام در پاسخگویی مسئولان شهری، ضعف عملکرد شهرداری در فرایند برنامه ریزی، تصمیم گیری و اقدام، چندپارچگی در مدیریت و تصمیم گیری در درون شهرداری، عدم اجرای ضوابط و مقررات نظارتی کنترل از سوی مراجع ذیربط، مقاومت در اعتراف به خطا و اشتباه مدیریتی در میان مسئولان شهری، عدم مشارکت مستمر شهرداری در رفع مشکلات شهری، برخورد نابرابر با فعالیت های غیرقانونی در شهرداری، ضعف در عمل کردن به وعده های داده شده توسط مسئولان شهرداری، فقدان یا ضعف نظارت همگانی و نگرش بخشی و فقدان نگرش سیستمی به اداره شهر بیشترین تاثیرگذاری مستقیم را در عدم تحقق پذیری حکمروایی خوب در کلان شهر تهران را دارند.
Today, various approaches have been proposed in the field of urban management, of which good urban governance is one of the most prominent. Governance is an alternative to traditional management and governance methods. In this regard, the present article has tried to identify and cluster the obstacles affecting the realization of good urban governance in Tehran metropolis with the method of structural analysis. Theoretical data was prepared by document method and experimental data by survey method based on Delphi technique. The statistical population was 20 urban experts based on purposeful sampling. 50 factors in 8 dimensions of transparency, accountability, public participation, effectiveness, consensualism, legality, responsibility and justice have been processed by structural interaction analysis method in MICMAC software. The results of the research from the analysis of mutual effects indicate the dispersion of barriers in a complex and intermediate situation of effectiveness and effectiveness; The obstacle clustering system indicates the concentration of effective and dual obstacles (risk and goal obstacles). The factors of concealment and lack of transparency in the hidden and open decision-making of city managers, the low level of honesty of the officials, the lack of awareness of the citizens about the plans and decisions of the municipality, the lack of transparency in the policies of the municipality's income and expenses, the lack of coherence and Weakness of the legal order in the laws and regulations related to the control and guidance of urban development, lack of trust and ambiguity in the accountability of city officials, weakness of the municipality's performance in the process of planning, decision-making and action, fragmentation in management and decision-making within the municipality, non-implementation Regulatory rules and regulations, control by the relevant authorities, resistance to admit mistakes and management mistakes among city officials, lack of continuous participation of the municipality in solving urban problems, unequal treatment of illegal activities in the municipality, weakness in fulfilling promises. Given by the municipal officials, the lack or weakness of public supervision and sectoral approach and the lack of systemic approach to the city administration have the most direct impact on the non-realization of good governance in the metropolis of Tehran.
_||_