هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش والدین با رویکرد آدلر-درایکورس بر مهارتهای عصب روانشناختی و رفتار اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقصتوجه و بیشفعالی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بو چکیده کامل
هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش والدین با رویکرد آدلر-درایکورس بر مهارتهای عصب روانشناختی و رفتار اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقصتوجه و بیشفعالی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کودکان دبستانی مبتلا به اختلال نقصتوجه و بیشفعالی و والدین آنها در شهر اصفهان در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 کودک دبستانی مبتلا به اختلال نقصتوجه و بیشفعالی با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه 15 کودک). والدین گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش رویکرد آدلر-درایکورس (امیری، علیزاده و فرخی، 1393) قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامههای اختلال نقصتوجه و بیشفعالی کانرز فرم والدین (بروک و کلینتون، 2007)، مهارتهای عصب روانشناختی (کانرز، 2004) و رفتار اجتماعی (ماتسون و همکاران، 1983) استفاده شد. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری 23SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش والدین با رویکرد آدلر-درایکورس بر مهارتهای عصب روانشناختی (001/0p نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که آموزش والدین با رویکرد آدلر-درایکورس با تمرکز بر اصول بهنجار تعامل والد-فرزندی میتواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود مهارتهای عصب روانشناختی و رفتار اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقصتوجه و بیشفعالی مورد استفاده گیرد.
پرونده مقاله