هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حلمحور بر صمیمیت زناشویی و سازگاری زوجین انجام گرفت. روش: روش پژوهش نیمهتجربی، با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوجینی تشکیل دادند که ب چکیده کامل
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حلمحور بر صمیمیت زناشویی و سازگاری زوجین انجام گرفت. روش: روش پژوهش نیمهتجربی، با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوجینی تشکیل دادند که به منظور حل مشکلات زناشویی خود به مرکز مشاوره خانواده سالم قم در سال 1396 مراجعه نموده بودند. از بین زوجینی که تمایل به شرکت در پژوهش داشتند 16 زوج به صورت هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 10 جلسه درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حلمحور طی دو و نیم ماه قرار گرفتند، پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامههای تعارض زناشویی (MCQ)؛ صمیمیت زناشویی (MIQ) و سازگاری زناشویی (MAQ) بود. دادهها به شیوه تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد که درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حلمحور بر صمیمیت زناشویی و سازگاری زوجین تأثیر معنادار دارد (p<0/001). نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که درمان تلفیقی هیجان مدار و راه حلمحور با بهرهگیری از فنونی همانند کنترل هیجانی در روابط صمیمانه، اعتباربخشی به تجارب گوناگون هر دو همسر، شناسایی پتانسیل های درمانی و ترغیب خودمختاری، تمرکز بر یافتن راه حل و شناسایی نیازهای انکار شده میتواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود صمیمیت زناشویی و سازگاری زوجین مورد استفاده قرار گیرد.
پرونده مقاله