بررسی تهدیدها و فرصت‌های نظامی و سیاسی هوش مصنوعی بر امنیت ملی ایران
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
گارینه کشیشیان سیرکی
1
,
جواد ایزدی
2
,
طاهره نظافتی
3
1 - گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - دانشجو/دانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب
کلید واژه: هوش مصنوعی, امنیت ملی, تهدید, امنیت نظامی, امنیت سیاسی,
چکیده مقاله :
هوش مصنوعی از فناوری‌هایی است که قابلیت تأثیر بر ابعاد سیاسی و نظامی امنیت ملی دولت‌ها را دارد. بنابر یک تعریف کاربردی، هوش مصنوعی دانش ساخت ماشین‌هایی است که کارهایی را انجام می‌دهند که اگر توسط انسان انجام شود نیاز به هوش دارد. این پژوهش در قالب روش توصیفی – تحلیلی و سطوح امنیت در پی پاسخ به این سوال است که هوش مصنوعی چه تهدید و فرصت‌هایی در ابعاد نظامی و سیاسی امنیت ملی ایران دارد؟ نتایج نشان می‌دهد که هوش مصنوعی تهدیدها و فرصت‌های سیاسی و نظامی بر امنیت ملی ایران به همراه داشته است. مهم‌ترین تهدیدهای نظامی شامل افزایش حمله سایبری به تأسیسات هسته‌ای، حملات سایبری به نهادهای داخلی، جاسوسی و ترور افراد با سلاح‌های خودران است. فرصت‌های هوش مصنوعی در حوزه نظامی شامل تجهیز سلاح‌های موشکی و پهپادی، دستیابی به سلاح‌های رباتیک و قدرت بازدارندگی سایبری است. مهم‌ترین تهدیدهای هوش مصنوعی در حوزه سیاسی شامل حملات سایبری به صداوسیما و طراحی اخبار دروغ برای فریب افکار عمومی می‌شود. مهم‌ترین فرصت‌های بهره‌گیری از هوش مصنوعی در این حوزه نیز شامل تلاش برای تأثیر بر انتخابات و تقابل‌های راهبردی در سیاست خارجی است.
Artificial intelligence is one of the technologies that has the ability to influence the political and military aspects of the national security of governments. According to a practical definition, artificial intelligence is the science of making machines that do things that would require intelligence if done by humans. This research, in the form of descriptive-analytical method and security levels, seeks to answer the question, what threats and opportunities does artificial intelligence have in the military and political aspects of Iran's national security? the results show that artificial intelligence has brought political and military threats and opportunities to Iran's national security. The most important military threats include increasing cyber attacks on nuclear facilities, cyber attacks on domestic institutions, espionage and assassination of people with self-propelled weapons. AI opportunities in the military include equipping missile and drone weapons, acquiring robotic weapons, and cyber deterrence. The most important threats of artificial intelligence in the political field include cyber attacks on radio and television and designing fake news to deceive public opinion. The most important opportunities to use artificial intelligence in this field include trying to influence elections and strategic confrontations in foreign policy.
احمدی، علی و همکاران، (1401)، «نقش فناوری‌های نوظهور در امنیت و قدرت ملی کشورها: فرصت‌ها و تهدیدها»، فصلنامه امنیت بین‌المللی، دوره 18، شماره چهارم.
اسلامی، رضا و انصاری، نرگس، (1396)، «به کارگیری روبات‌های نظامی در میدان جنگ در پرتو اصول حقوق بشردوستانه»، دو فصلنامه مجله حقوقی بین‌المللی، شماره 56، بهار و تابستان.
تخشید، زهرا، (1400)، «مقدمه‌ای بر چالش‌های هوش مصنوعی در حوزه مسئولیت مدنی»، فصلنامه حقوق خصوصی، دوره 18، شماره اول، بهار و تابستان.
جواهری، مهدی، (1394)، «بررسی تروریسم از نظر گونه‌شناسی مورد مطالعه تروریسم سایبری در بحث فناوری هسته‌ای در ایران»، فصلنامه مطالعات بین‌المللی پلیس، سال ششم، شماره 24، زمستان.
حسینی، حسین و همکاران، (1393)، «واکاوی نقش و کارکرد شبکه‌های اجتماعی مجازی در حوادث انتخابات سال 1388 جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه آفاق امنیت، سال هفتم، شماره 24، پاییز.
دهقانی فیروزآبادی، جلال، (1396)، اصول و مبانی روابط بین‌الملل، تهران: انتشارات سمت.
رحمت‌اللهی، حسین و همکاران، (1394)، «امنیت سیاسی افراد و مرجع آن در فقه امامیه»، مجله حقوق اسلامی، دوره 12، شماره 44، بهار.
رستمی، محسن، (1401)، «شناسایی و معرفی ظرفیت‌های کاربردی هوش مصنوعی در توسعه مضمون‌های راهبردی در سازمان‌های نظامی»، فصلنامه راهبرد دفاعی، سال بیستم، شماره 78، تابستان.
روشن، علیقلی و همکاران، (1400)، «کاربست هوش مصنوعی در بخش دولتی (مطالعه‌ای فراترکیب)، فصلنامه علم مدیریت ایران، دوره 16، شماره 61، بهار
شیرودی، محمدسجاد و همکاران، (1399)، «هوش مصنوعی و آینده حملات گروه‌های تروریستی تکفیری»، فصلنامه مطالعات آسیای جنوب غربی، شماره نهم، بهار.
صالحی، محمدخلیل و سلمانی فرهمند، محمد، (1400)، «تحلیل ترور دانشمندان هسته‌ای ایران از منظر حقوق داخلی و بین‌الملل»، دو فصلنامه تمدن حقوقی، دوره چهارم، شماره نهم، پاییز و زمستان.
عبدالله‌خانی، علی، (1389)، نظریه‌های امنیت، تهران: انتشارات ابرار معاصر
قرشی، یوسف، (1393)، امنیتی شدن و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر پژوهشکده مطالعات راهبردی
کلودزیچ، ادوارد، (1387)، «امنیت و روابط بین‌الملل»، ترجمه محمود یزدان‌فام، فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره 39.
محمدعلی خلج، محمدحسین، (1393)، «دریفوس و تاریخ فلسفی هوش مصنوعی»، دو فصلنامه غرب‌شناسی، سال پنجم، شماره اول، بهار و تابستان.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، (1396)، «بررسی وضعیت فناوری هوش مصنوعی در ایران و جهان»، شهریور ماه.
مقدس، محمدمهدی، (1399)، «تحلیل و بررسی امکان هوش مصنوعی هیدگری در آرای هیوبرت دریفوس»، نشریه جستارهایی در فلسفه و کلام، سال 52، شماره اول، بهار و تابستان.
Allen, Greg and Chan, Taniel, (2017), Artificial Intelligence and International Security, Belfer Center, July. Alfiani, Sandra, (2023), the use of artificial intelligence technology in political digital marketing strategies, proceeding of The 3rd FUAD’s International
Conference on Strengthening Islamic Studies, Vol 3.
Bergman, Ronen and Fassihi, Farnaz, (2021), The Scientist and the A.I.-Assisted, Remote-Control Killing Machine, available at: https://www.nytimes.com/fa/2021/09/18/world/middleeast/fakhrizadeh-iran-assassination-robot-mossad.html
Check Point, (2022), EvilPlayout: Attack against Iran’s State Broadcaster, februari 18, available at: https://research.checkpoint.com/2022/evilplayout-
attack-against-irans-state-broadcaster/
Granados, Oscar and Pena, Nicolas, (2021), Artificial Intelligence and International System Stracture, Journal of Revista Brasileira de Política Internacional, Vol 64, No 1. Hauser, Sarah, (2019), From Deep Blue to Alexa: The history of artificial intelligence, available at: https://blog.solvatio.com/en/from-deep-blue-to-alexa-
the-history-of-artificial-intelligence. Horowitz, Michael and et al, (2018), Artificial Intelligence and International Security, Center for a new American Security.
Lisman, Evan, (2021), Iran’s bet on autonomous weapons, available at: https://warontherocks.com/2021/08/irans-bet-on-autonomous-weapons/ Maggio, Edoardo, (2017), Putin believes that whatever country has the best AI will be 'the ruler of the world, available at:
https://www.businessinsider.com/putin-believes-country-with-best-ai-ruler-of-the-world-2017-9. Roth, Marcus, (2019), Artificial Intelligence in the Military – An Overview of Capabilities, available at: https://emerj.com/ai-sector-overviews/artificial-intelligence-in-the-military-an-overview-of-capabilities/.
Sanger, David E and Mazzetti, Mark, (2016), U.S. Had Cyberattack Plan if Iran Nuclear Dispute Led to Conflict, available at:
https://www.nytimes.com/2016/02/17/world/middleeast/us-had-cyberattack-planned-if-iran-nuclear-negotiations-failed.html
Scharre, Paul and et al, (2018), Artificial Intelligents, What Every Policymaker Needs to Know, Center for a New American Security.
Utinkova, Hana, (2021), Cyber-attacks Against Iran as Instruments of Hybrid Warfare, Charles University faculty of social Sciences Institute of Political Studies Department of Security Studies.
Walker, Danielle, (2012), Narilam virus targets Middle East, but isn’t like others, available at: https://www.scmagazine.com/news/narilam-virus-targets-middle-east-but-isnt-like-others.
Withe House, (2019), the national artificial intelligence research and development strategic plan: 2019 update, a reported by the select committee on artificial intelligence of the national science & technology Council.
وب‌سایت جلالی، غلامرضا، (30/02/1402)، «به کارگیری هوش مصنوعی در پدافند سایبری»، دسترسی در: https://www.isna.ir/news/1402023018878/.
مجیدزاده، رضا، (18/04/1399)، «کاربرد هوش مصنوعی در سیاست خارجی»، دسترسی در: https://www.scfr.ir/fa/300/30101/125202/.