جایگاه برنامه هسته‌ای ایران در دکترین امنیتی رژیم صهیونیستی
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
حمید نیکو
1
(دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه رور- بوخوم آلمان)
مرتضی سویلمی
2
(دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی)
کلید واژه: ایران, برجام, رژیم صهیونیستی, برنامه هسته‌ای, دکترین امنیتی,
چکیده مقاله :
ﻣﺴﺄله ایران و رژیم صهیونیستی در چهارچوب بازی حاصل جمع صفر قابل تبیین است. به این معنا که وجود این رژیم برای ج. ا. ایران غیر قابل تحمل است و از طرف دیگر رژیم صهیونیستی، ج. ا. ایران را به دلیل بهره‌مندی از قدرت موشکی و برنامه هسته‌ای و نفوذ چشمگیر در جهان اسلام، تهدیدی وجودی برای خود می‌داند. به همین دلیل، در سطوح مختلف علیه منافع منطقه‌ای و بین‌المللی ج. ا. ایران اقدام کرده است. در این مسیر، این رژیم از پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های راهبردی غرب از جمله امریکا بهره لازم را می‌برد. در این راستا، ایجاد فشار برای جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران راهبرد امنیتی این رژیم به شمار می‌رود. از سوی دیگر، پس از توافق هسته ای برجام، این نوید داده می شد که تحریم های نفتی و مالی ایران در ازای محدودیت هایی بر غنی سازی هسته ای از بین خواهد رفت. این توافق همچنین نشانگر تثبیت ایران به مثابه قدرت هژمون منطقه مطرح می گردد؛ مسئله ای که به نظر می رسید آمریکا آن را پذیرفته بود. اما بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، ایران مجهز به سلاح هسته ای را بدترین پیامد ممکن در وضعیت حاضر دانست و به همین ترتیب دولت های عرب حاشیه خلیج فارس احساس کردند که از توافق کنار گذاشته شده اند. این مقاله به بررسی جایگاه برنامه هسته‌ای ایران در دکترین امنیتی رژیم صهیونیستی می پردازد.
The issue of Iran and the Zionist regime can be explained in the framework of the game of zero sum. It means that the existence of this regime is intolerable for the Islamic Republic of Iran and on the other hand, the Zionist regime accused the Islamic Republic of Iran as an existential threat to itself for reasons such as using Iran for its missile power and its nuclear program and significant influence in the Islamic world. In this way, this regime will take advantage of the potential and strategic capabilities of the West, including the United States. In this regard, creating a pressure to prevent the development of Iran's nuclear program is the security strategy of this regime. On the other hand, after the "deal" nuclear deal, it was promising that Iran's oil and finance sanctions would be eliminated in exchange for restrictions on nuclear enrichment. On the other hand, after a nuclear deal namely “Barjam”, it was promising that Iran's oil and finance sanctions in exchange for restrictions on nuclear enrichment will be eliminated. This agreement also reflects the consolidation of Iran as the hegemony of the region; an issue that seemed to have been accepted by the United States. But Israeli Prime Minister, Benjamin Netanyahu, condemned Iran's nuclear weapons as the worst possible outcome in the current situation. And so the Arab Persian Gulf states felt that they had been abandoned. This article examines the status of Iran's nuclear program in the Zionist security doctrine.
منابع:
- بوزان، باری، ویور، الی و پاپ دوویلد. (1386). چهارچوبی تازه برای تحلیل امنیت. ترجمه علیرضا طیب، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
- بوزان، باری، ویور، الی. (1388). مناطق و قدرتها: ساختار امنیت بینالملل. ترجمه رحمان قهرمان پور، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
- تریف، تری و دیگران. (1383).مطالعاتامنیتینوین. ترجمه علیرضا طیب و وحید بزرگی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
- حاجی یوسفی، امیرمحمد. (1382). ایران و رژیم صهیونیستی از همکاری تا منازعه. تهران، دانشگاه امام صادق (ع).
- لی نور، جی مارتین. (1389). چهره جدید امنیت در خاورمیانه. ترجمه قدیر نصری، تهران: انتشارات پژوهشکده راهبردی.
- اینبار، افرایم. (1391). «خیزشهای عربی و امنیت ملی رژیم صهیونیستی». فصلنامه مطالعات منطقه ای: آمریکا شناسی- رژیم صهیونیستی شناسی، ترجمه محمد سالاری، سال چهاردهم، شماره اول.
- غلامی، طهمورث. (1390). «چرا آمریکا از حملهی ناگهانی اسرائیل به ایران اعلام نگرانی می کند؟». مرکز بین المللی مطالعات صلح، شماره 1.
- سروش، علی، اصغریان، زینب. (1390). «بیداری اسلامی و افقهای پیش روی ایران». فصلنامه پژوهش های منطقه ای، سال سوم، شماره ششم.
- قاسمی، محمدعلی. (1390). «پدرسالاری جدید، ﺗﺄملی بر تعامل دولت و شهروندان در قیامهای 2011جهان عرب». فصلنامه مطالعات راهبردی، سال پانزدهم، شماره اول.
- هاشمی، توحید. (21 اسفند1391). «مصر پس از انقلاب و مسئله فلسطین». فصلنامه ندا. سال پنجم.شماره نوزدهم.
- Efraim, Inbar. (2008). Israel's National Security: Issues and Challenges since Yom Kippur War. Routledge Publications.
- Civcik, Zeynep. (December 2004). The Israel security policy: changes and continuities. (Doctoral dissertation). Middle East Technical University.
- Efraim Inbar (2012), “The 2011 Arab Uprisings and Israel’s National Security”. Mideast Security and Policy Studies, No. 95.
- Eiland, Giora (January 2010), “Israel’s Military Option”, The Washington Quarterly, 33(1).
- Haaretz, 28/12/2014, “Dagan: Iran Will Become Independent in its Nuclear Program within Months”.
- Shabtai, Shay (August 2010), “Israel’s National Security Concept: New Basic Terms in the Military-Security Sphere”, Strategic Assessment. Vol.13 (2).
- Al-Naami, Saleh (July 2011), “Israeli defense spending and the Arab revolts”, Arab Center for Research and Policy Studies, Case Analysis, Doha, available at: http://www.dohainstitute.org.
- Mikaelian, Shoghig. (2010). “Israeli Security Doctrine between the Thirst for Exceptionalism and Demands for Normalcy”. available at: http://www.cejiss.org.
- Toukan, Abdullah. (2009). “Study on a Possible Israeli Strike on Iran’s Nuclear Development Facilities”, accessible at: http://www.csis.org.
- http://www.herzliyaconference.org/Eng.
_||_