تأثیر اعتیاد والدین به فضای مجازی بر شادکامی، سلامت روان و احساس تنهایی کودکان
محورهای موضوعی : روانشناسی مثبت نگر اسلامی
1 -
کلید واژه: اعتیاد به فضای مجازی, والدین, شادکامی, سلامت روان, شادکامی, احساس تنهایی, کودکان,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اعتیاد والدین به فضای مجازی و تلفن همراه با شاخص‌های روان‌شناختی کودکان شامل شادکامی، سلامت روان و احساس تنهایی بود. با توجه به گسترش فناوری‌های ارتباطی و نفوذ فضای مجازی در زندگی روزمره، توجه به پیامدهای این پدیده بر خانواده و به‌ویژه کودکان ضروری است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی–همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان پایه ابتدایی شهر سمنان در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ (حدود ۱۹۰۰ نفر) بود. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، حجم نمونه ۳۱۹ نفر تعیین و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی امین پور و زارع (۱۳۹۰)، سلامت روان اسپرافکین و گادو (۱۹۸۴)، احساس تنهایی آشر و همکاران (۱۹۸۴) و اعتیاد به اینترنت یانگ (۱۹۹۶) بود. داده‌ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره در SPSS-23 تحلیل گردید. نتایج نشان داد اعتیاد والدین به فضای مجازی با شادکامی و سلامت روان کودکان رابطه منفی معنادار و با احساس تنهایی آنان رابطه مثبت معنادار دارد. یافته‌ها اهمیت ارتقای سواد رسانه‌ای والدین و مدیریت زمان استفاده از فضای مجازی را در حفظ سلامت روانی و اجتماعی کودکان برجسته می‌سازد.
The aim of the present study was to predict children’s mental health, loneliness, and happiness based on parents’ addiction to mobile phones and virtual space. The research method was descriptive and correlational. The statistical population consisted of all mothers and their primary school children in Semnan city during the first semester of the 2024–2025 academic year, totaling 1,900 individuals. The sample size was determined as 319 individuals based on Krejcie and Morgan’s table (1970) and selected through multi-stage cluster random sampling. Data were collected using the Happiness Questionnaire (Aminpour & Zare’, 2011), the Mental Health Questionnaire (Speroffken & Gadow, 1984), the Loneliness Questionnaire (Asher et al., 1984), and the Mobile Phone and Virtual Space Addiction Questionnaire (Young, 1996). Statistical analyses were performed using SPSS version 23. The results of Pearson correlation analysis showed that there was a significant negative relationship between parents’ addiction to mobile phones and virtual space and children’s happiness (r = -0.28). Furthermore, there was a significant positive relationship between parents’ addiction to mobile phones and virtual space and children’s mental health problems (r = 0.15), as well as between parents’ addiction and children’s loneliness (r = 0.19).
آشر، س. و همکاران(1984). پرسشنامه احساس تنهایی کودکان.
اسپرافکین، م. و گادو، ج. (1984). پرسشنامه سلامت روان.
امین‌پور، ا. و زارع، م. (1390). پرسشنامه شادکامی.
یانگ، ک. (1996). مقیاس اعتیاد به اینترنت.
شعبان‌بخش، ح. و همکاران(1403). اعتیاد والدین به فضای مجازی و پیامدهای روانی فرزندان. مجله پژوهش‌های روانشناسی ایران.
علمدارلو، س. و ذاکری، ن. وابستگی والدین به شبکه‌های اجتماعی و سلامت روان کودکان. فصلنامه روانشناسی خانواده.
Guo, X. , et al. (2021). Parental mobile addiction and child well-being. Journal of Family Psychology.
Rao, S. , & Rao, R. (2021). Social media addiction and its impact on children. Child Psychiatry Quarterly.