به فاصلهی کوتاهی پس از اکتشاف ژنها وخصوصا حصول یافتهها و دستاوردهای جدید درعلم ژنتیک، آشکارشد که علاوه بر برخی صفات ظاهری وجسمانی، رفتار انسان نیز تحتتاثیر طبیعت ژنتیک درونی وی میباشد. از اینرو، درمیان گروهی از اندیشمندان و محققان علوم انسانی، علاقه و انگیزهی جد چکیده کامل
به فاصلهی کوتاهی پس از اکتشاف ژنها وخصوصا حصول یافتهها و دستاوردهای جدید درعلم ژنتیک، آشکارشد که علاوه بر برخی صفات ظاهری وجسمانی، رفتار انسان نیز تحتتاثیر طبیعت ژنتیک درونی وی میباشد. از اینرو، درمیان گروهی از اندیشمندان و محققان علوم انسانی، علاقه و انگیزهی جدیدی برای مطالعه، پژوهش و دفاع از مبانی ژنتیکی رفتار انسان و نیز ترکیب دانشهای خود باعلم ژنتیک ایجاد شد. در این میان، نسل جدیدی از اندیشمندان و محققان علوم سیاسی و روابط بینالملل، با هدف تبیین رفتارهای سیاسی بر مبنای طبیعت ژنتیک انسانی، آغازگر سلسله مطالعات و پژوهشهایی شدند که درنهایت به ظهور یک جریان علمی ودانش میانرشتهای جدیدی به نام ژنوپولیتیک منجر گردید. با اینحال، تاکنون، هویت علمی و نیز دستاوردهای آنان، در پژوهشهای داخلی، مورد واکاوی و بررسی دقیقی قرار نگرفته است. این پژوهش به روش جریانشناسی، درصدد پاسخ به این سئوال است که ژنوپولیتیک، ازچه منظومه وگفتمان، سابقهی تاریخی، موسسان وچهرههای علمی تاثیرگذار، دستاوردها و چالشهایی برخورداراست؟ یافته های این پژوهش، نشان می دهد ژنوپولیتیک دانشی ترکیبی، طبیعت گرا، تجربهگرا-خردگرا و اثباتگرای تعدیل یافته است که طی بیش از چهاردهه از آغاز، باروشهای رفتارگرا ازجمله مطالعهی دوقلوها وفرزندخواندگی، درقالب یک دانش میانرشتهای منسجم، به تبیین رفتارسیاسی برمبنای طبیعت ژنتیک پرداخته است.
پرونده مقاله