در باب ساختار و سخن داستان فرارفتن کارنپ از مرزهای ویتگنشتاینی

محورهای موضوعی : فلسفه

مجید داودی بنی ¹ (ندارد)

تاریخ دریافت : 1390/08/25 تاریخ پذیرش : 1391/03/11 تاریخ انتشار : 1391/01/01

کلید واژه: کارنپ, ویتگنشتاین, صورت منطقی, قراردادگرایی, منطقی بودن, ساختار نحوی,

چکیده مقاله :

در این مقاله به بررسی قراردادگرایی کارنپی در مقابل پس زمینه ی غالب ویتگنشتاینی آن روزگارمی پردازیم، این پ سزمینه را کارنپ جز مگرایانه و غیرقابل قبول به شمار م یآورد. مقاله را با داستانرضایت مندی اولیه و نارضایتی نهایی تجربه گرایان از رویکرد تاتولوژیک ویتگنشتاین نسبت بهصدق های منطقی و ریاضی آغاز م یکنیم. آن گاه موض عگیری کارنپ در مقابل دیدگاه مطل قگرایانهویتگنشتاین را بررسی می کنیم، دیدگاهی که از دید کارنپ عامل قراردادی در زبان را نادیدهمی گرفت. تلاش کارنپ برای ارائه ی تبینی مناسب که با سرشت قراردادی منطق و ریاضیات منطبقباشد، ما را به پرسش رابط هی بین بخش های زبانی و تجربی زبان رهنمون م یکند. به نظر می رسدکه این رابطه به شکلی قابل قبول در کتاب ساختار نحوی منطقی جهان تبین نمی شود.

چکیده انگلیسی:

In this paper, I try to give a clear reading of Carnap's conventionalismagainst the prevalent philosophical back ground of the day. Thebackground had been painted in Wittgensetinian colors, which weredeemed by Carnap to be rusty, dogmatic and unacceptable. It beginswith the primary satisfaction of logical empiricists with Wittgensteinianapproach to truth and the status of logical sentences (a satisfactionwhich ended to a deep dissatisfaction soon enough). Then I attend toCarnap's remarkable criticisms of Wittgenstein's absolutist point ofview, which is devoid of necessary conventional elements. At the end,we will see that Carnap's attempt at suggesting an alternative schemefor explaining the status of logical and mathematical sentences, as it isput forward in Logical Syntax of Language (1934), suffers from similarshortcomings. This does not need to debase the brilliant points whichemerged out of Carnap's critical reading of Wittgenstein's philosophy,though.