زبان خصوصی از منظر ویتگنشتاین و گادامر

محورهای موضوعی : فلسفه

قاسم فضلی ¹ (ندارد)

تاریخ دریافت : 1389/04/02 تاریخ پذیرش : 1389/11/20 تاریخ انتشار : 1388/07/01

کلید واژه: زبان خصوصی, زبان همگانی, گفتگو, امتزاج افق ها,

چکیده مقاله :

در نظر ویتگشتاین متقدم چون زبان ماهیتی گزارهای دارد و گزاره نیز ماهیتی تصویری، گزارههایریاضی، اخلاقی، منطقی ، دینی، زیباییشناختی و فلسفی ب یمعنایند. تنها زبان بامعنا، زبان واقعگوییاست. اما در نظر ویتگنشتاین متأخر زبان واقعگویی تنها یکی از زبانهای با معناست. زبان، پدیدهایذاتاً همگانی و اجتماعی است، نه خصوصی. گادامر نیز برآن است که زبان هرگز خصوصی نیست.زبان ملک شخصی آدمیان نیست. انسانها به زبان تعلق دارند، نه زبان به انسانها. در مقاله ی حاضرقرار است، با گزارش سخنان ویتگنشتاین و گادامر، قرابت نگاه آنها به زبان خصوصی روشن شود

چکیده انگلیسی:

In early Wittgenstein view, philosophic, aesthetic, ethical, religious,logical statements are nonsense because language is propositional andits statements are pictorial. Meaningful statements (language) is, only,factual statement (speech based on facts), in late Wittgenstein, incontrast factual statements (speech based on facts) are only a kind ofmeaningful statements (a dialect). Language is, essentially, a social anduniversal phenomenon not private one. Gadamer, also, argues that was(or is) never private. It doesn’t belong to individuals, but vice versa, theindividuals belong to it. Here it is intended to demonstrate similaritybetween two philosophers in detial.