نیچه، مرگ خودخواسته یا وعظ مرگ؟

محورهای موضوعی : فلسفه

تاریخ دریافت : 1392/06/12 تاریخ پذیرش : 1392/11/28 تاریخ انتشار : 1392/12/01

کلید واژه: مرگ, زندگی, ابرانسان, مرگ خودخواسته, نیچه,

چکیده مقاله :

چکیده فریدریش نیچه فیلسوفی است که به دفعات از معنای مرگ سخن می‌گوید و در آثارش مشخصاً به مرگ خود خواسته می‌پردازد. هم‌چنین می‌توان از برخی جملات او دعوت مستقیم انسان به مرگ را استنباط کرد؛ این دعوت نه از سر انکار خواست زندگی (به نحوی که شوپنهاور مطرح می‌کند) بلکه در نتیجه‌ی آمیختن آن با ایده‌های نوظهور دیگری نظیر خواست قدرت و یا ابرانسان مطرح می‌شود. ابرانسان نور امیدی است که بر انسانیت مورد عنایت نیچه می‌تابد و از این رو نمونه‌ی عالی خواست قدرت و پذیرنده‌ی نظریه‌ بازگشت ابدی اوست. در این مقاله ابتدا از ابرانسان و رابطه‌ی آن با مرگ خودخواسته سخن می‌گوییم تا در مقابل بتوانیم انتقاد نیچه از باورهایی که نشانگر نفی ارزش زندگی هستند را درک کنیم. به عقیده‌ی نیچه اگر اندیشیدن در باب مرگ با تفکر هستیمحور در هماهنگی کامل باشد ارزشمند خواهد بود در حالی‌که واعظان مرگ فیلسوفانی هستند که تنها به یک بعد زندگی (رنج) توجه می‌کنند؛ اگرچه در پایان خواهیم دید که وی نتوانسته است راهی مشخص و کاربردی را در راستای این هماهنگی ترسیم کند و بنابراین پس از نیچه نیز تفکر در خصوص بی‌معنایی زندگی و خودکشی به عنوان نتیجه‌ی منطقی تجربه‌ی پوچی ادامه می‌یابد.

چکیده انگلیسی:

Abstract Friedrich Nietzsche is a philosopher who speaks repeatedly about death and addresses specifically the "Voluntary death" in his works. It Also can be inferred from some of his sentences that he directly invites  human to choose death .This invitation isn’t equal with denying  life (as Schopenhauer presents), but arises as a result of mixing it with other newfound ideas, such as the "Will to power" or the "Overman". The Overman, as a light of hope that shines on Nietzsche’s regarded humanity is an excellent example for the will to power and acceptance of the "Eternal return" theory in the world. For this purpose, in this article, we should talk about Overman in related with voluntary death, to understand his criticisms of those beliefs that represent the negation of life. According to Nietzsche, "Preachers of death" are those who consider just one dimension (suffering) ;while thinking about death will be valued if it is in perfect harmony with thinking about life. However, at the end, we will see his statements are not sufficient and he failed to draw one obvious and practical way for this harmony .So after him, also, thinking about the meaninglessness of life and suicide as the logical result extends the experience of absurdity.

منابع و مأخذ:

منابع

1. ابر سوفرن، پیر، زرتشت نیچه، ترجمه بهروز صفدری، تهران، انتشارات بازتاب نگار، 1388ش.


2. دلوز، ژیل، نیچه، ترجمه پرویز همایون پور، تهران، انتشارات قطره، 1386ش.


3. رضوی، مسعود، طلوع ابرانسان، تهران، انتشارات نقش جهان، 1381ش.


4. روزن، استنلی، نقاب روشنگری زرتشت نیچه، ترجمه داریوش نوری، تهران، نشر مرکز، 1389ش.


5. زیمل، گئورگ، شوپنهاور و نیچه، ترجمه شهناز مسمی پرست، تهران، نشر علم، 1390ش.


6.  شولته، گونتر، این است نیچه، ترجمه سعید فیروزآبادی، تهران، نشر ثالث، 1387ش.


7. صانعی دره بیدی، منوچهر، پیام نیچه، تهران، انتشارات نقش و نگار، 1386ش.


8. قائمی، معصومه، «مرگ ابرانسان نیچه»، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، 1391ش.


9. کامو، آلبر، افسانه سیزیف (مقاله درباره پوچی)، مترجمان علی صدوقی و م-ع سپانلو، تهران، نشر دنیای نو، 1382ش.

10. کاپلستون، فردریک چارلز، تاریخ فلسفه (از فیشته تا نیچه)، جلد هفتم، ترجمه داریوش آشوری، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، 1388ش.

1. 11.  مالپاس، جف، سی سولومون، روبرت، مرگ و فلسفه، ترجمه گل بابا سعیدی، تهران، انتشارات آزادمهر، 1385ش.


2. 12.  مگی، برایان، فلاسفه بزرگ آشنایی با فلسفه غرب، ترجمه عزت الله فولادوند، تهران، انتشارات خوارزمی، 1385ش.


3. 13.  نیچه، فردریش، چنین گفت زرتشت، ترجمه داریوش آشوری، تهران، انتشارات آگاه، 1383ش.


4. 14.  همو، انسانی، زیاده انسانی، ترجمه ابوتراب سهراب-محمد محقق نیشابوری، تهران، نشر مرکز، 1391ش.


5. 15.  همو، غروب بتان، ترجمه مسعود انصاری، تهران، انتشارات جامی، 1384ش.


6. 16.  همو، فراسوی نیک و بد، ترجمه سعید فیروزآبادی، تهران، انتشارات جامی، 1389ش.


7. 17.  همو، اراده قدرت، ترجمه مجید شریف، تهران، انتشارات جامی، 1389ش.


8. 18.  همو، حکمت شادان، مترجمین جمال آل احمد، سعید کامران، حامد فولادوند، تهران، انتشارات جامی، 1389ش.


9. 19.  همو، سپیده دمان، ترجمه علی عبدالهی، تهران، انتشارات جامی، 1388ش.


10. 20.  همو، تأملات نابهنگام، ترجمه حسن امین، تهران، انتشارات دایرةالمعارف ایران‌شناسی، 1383ش.


11. 21.  همو، این است انسان، ترجمه سعید فیروزآبادی، تهران، انتشارات جامی، 1390ش.


12. 22.  همو، آواره و سایه‌اش، ترجمه سعید فیروزآبادی، تهران، انتشارات جامی، 1390ش.


13. 23.  همو، واپسین شطحیات، ترجمه و تألیف حامد فولادوند، تهران، انتشارات جامی، 1382ش.


14. 24.  هایدگر، مارتین، زرتشت نیچه کیست؟ و مقالات دیگر، گزیده و ترجمه محمد سعید حنانی کاشانی، تهران، انتشارات هرمس، 1389ش.


15. 25.  یاسپرس، کارل، نیچه، درآمدی به فهم فلسفه‌ورزی او، ترجمه سیاوش جمادی، تهران، انتشارات ققنوس، 1383ش.

 

1.  Minois ,G., History of Suicide (Voluntary Death in Western Culture), Johns Hopkins University Press, 1999.


2. Miranda De Almedia, Rogerio ,Nietzsche and Paradox, Translated by Mark S. Roberts, Sunny press, 2007.


3.  S. Loeb, P., The Death of Nietzsche’s Zarathustra, Cambridge University Press, 2010.


4.  Stanford Encyclopedia of Philosophy, Suicide, http://plato.stanford.edu/entries/suicide


5.  http://www.deathreference.com/Nu-Pu/Philosophy-Western.html