انواع نوستالژی در غزلیات شهریار
محورهای موضوعی : زبان و ادبیات فارسی
خاور قربانی
1
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران)
نسرین چیره
2
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران)
نسیبه عالیقدر
3
(کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران)
کلید واژه: نوستالژی, شهریار, فردی, جمعی, رمانتیسم,
چکیده مقاله :
نوستالژی، به عنوان اصطلاحی مشترک بین روانشناسی و ادبیات در شعر و ادب فارسی از دوره ابتدا تاکنون وجود داشته و با رشد افکار رمانتیک افزایش یافته است. این مقاله به بررسی این بحث در غزلیات شهریار پرداخته است. و درصدد دست یافتن به پاسخ این سوال است که کدام نوع نوستالژی در غزلیات این شاعر بیشتر نمود پیدا کرده؟ برای این منظور با استفاده از روش کیفی از نوع توصیفی – تحلیلی نخست داده‌ها از بین تمامی غزلیات انتخاب شده‌اند سپس به طبقه بندی آنها در دو دسته فردی و جمعی پرداخته شده است. نتیجه تحقیق نشان می‌دهد که هر چند میزان توجه به نوستالژیهای فردی بیشتر است، نوستالژیهای جمعی هم برجستگی خاصی در غزلیات او دارند.