اثر بیوگوگرد و محلول‌پاشی روی بر خصوصیات رشد و تولید عملکرد گندم رقم بهاران
محورهای موضوعی : پژوهش های زراعی در حاشیه کویر
جواد حسن پور
1
(مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران)
منصوره خلعتبری
2
(پژوهشگر کشاورزی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا، ورامین – تهران، ایران)
لاله دهقان
3
(کارشناس ارشد و محقق مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران)
کلید واژه: گندم, گوگرد, گلوتن, محلول پاشی روی, عملکرد گندم,
چکیده مقاله :
این آزمایش به منظور بررسی اثر محلول پاشی روی و سطوح مختلف کود گوگرد بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم بهاران در سال زراعی 96-1395 در مرکز تحقیقات کشاورزی استان تهران واقع در شهرستان ورامین انجام شد. قالب آماری طرح به صورت فاکتوریل در پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بود. عوامل طرح شامل کود گوگرد در سه سطح (صفر، 250 و 500 کیلوگرم در هکتار از منبع بیو گوگرد یا کود حاوی تیوباسیلوس) و محلول پاشی عنصر روی از منبع سولفات روی(ZnSo4, 2H2o) در سه سطح (محلول پاشی با آب خالص، محلول پاشی روی با غلظت 5/0 درصد و محلول پاشی روی با غلظت 1 درصد) بود. سولفات روی مصرفی حاوی 34% روی خالص بود. نتایج نشان داد که مصرف بیو گوگرد اثر معنی داری بر عملکرد و اجزای کمی رشد گندم داشت. همچنین اثر مصرف این عنصر بر میزان گلوتن، پروتئین و میزان روی دانه معنی دار بود. محلول پاشی عنصر روی نیز بر صفات وزن هزار دانه، تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه، عملکرد زیستی و شاخص سطح برگ اثر معنی دار داشت. همچنین کلیه صفات کیفی دانه تحت تاثیر معنی دار این عنصر قرار گرفت. بیشترین عملکرد دانه از تیمار مصرف 500 کیلوگرم گوگرد به همراه محلول پاشی روی با غلظت یکدرصد و به میزان 6789 کیلو گرم در هکتار به دست آمد. کاربرد توام بیو گوگرد و روی سبب افزایش 36 درصدی عملکرد دانه گندم گردید. بیش ترین وزن هزار دانه از مصرف 500 کیلو گرم در هکتار گوگرد و محلول پاشی روی با غلظت یکدرصد و به میزان 6/49 گرم به دست آمد. حداکثر گلوتن دانه به ترتیب از مصرف 500 کیلو گرم در هکتار کود بیو گوگرد و محلول پاشی روی با غلظت یکدرصد حاصل شد. در شرایط مصرف گوگرد اثر مثبت محلول پاشی روی بر این صفت افزایش یافت. مصرف روی سبب افزایش درصد پروتئین به میزان 3/10 و 7/17 درصد به ترتیب برای دو غلظت 5/0درصد و یکدرصد محلول پاشی گردید. بیش ترین درصد پروتئین در تیمار مصرف 500 کیلو گرم در هکتار بیوگوگرد حاصل شد. بیش ترین مقدار روی دانه از تیمار مصرف گوگرد به میزان 500 کیلوگرم در هکتار به همراه محلول پاشی روی با غلظت یک درصد و به میزان 30/63 میلی گرم بر کیلو گرم ثبت شد. افزایش شاخص سطح برگ برای مصرف هر دو عنصر گوگرد و روی در مقایسه با شاهد معنی دار بود.
This experiment was conducted in order to investigate the effect of zinc foliar application and different levels of sulfur fertilizer on yield and wheat yield components of Baharan cultivar in 2016-2017 in Tehran Agricultural and Natural Resource Research Center. The statistical format of the design was factorial based on random complete blocks in 3 replications. The factors include sulfur fertilizer at three levels (zero, 250 and 500 kg.ha-1 from biosulfur or thiobacillus sulfur) and zinc element foliar application of zinc sulfate source (ZnSo4, 2H2o) at three levels (pure water spraying, solution Zinc spraying with a concentration of 0.5% and 1%). Zinc sulfate contained 34% pure zinc. The results showed that sulfur consumption had a significant effect on yield and quantitative components of wheat growth. The effect of consumption of this element on gluten, protein and grain content was also significant. Foliar application of zinc also had a significant effect on the weight characteristics of one thousand seeds, number of fertile tillers, grain yield, biological yield and leaf surface index. Also, all the qualitative traits of the grain were significantly affected by this element. The highest grain yield was obtained from the treatment of 500 kg of sulfur with 1% solution of zinc spraying at 6789 kg.ha-1. The combined use of biofuels and zinc increased the yield of wheat grains by 36%. The highest weight of 1000 grains was obtained from the consumption of 500 kg.ha-1 of sulfur and zinc foliar application with a concentration of 1% and a rate of 49.6 g. The maximum gluten in the grain was obtained from the consumption of 500 kg.ha-1 of sulfur and zinc foliar application with a concentration of 1%, respectively. Under the conditions of sulfur consumption, the positive effect of zinc foliar application on this trait increased. Zinc consumption increased the protein content by 10.3% and 17.7% for two concentrations of 0.5% and 1% of foliar application, respectively. The highest percentage of protein was obtained in the treatment of 500 kg.ha-1 of biofuels. The highest amount of zinc was recorded in the treatment of sulfur consumption of 500 kg.ha-1 along with 1% solution of zinc spraying at a rate of 63.30 mg.kg-1. The increase in leaf area index for both sulfur and zinc was significant compared to control.
_||_