با توجه به تجمع فلز سرب در بافت های خوراکی ماهی، امنیت و سلامت غذای انسان نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. مطالعه حاضر به منظور مقایسه تجربی اثرات اسید آسکوربیک و تیامیندر جلوگیری از ضایعات بافتی ناشی از سرب در برخی بافت های ماهی کپور انجام شد. ماهیان به صورت تصادفی به 4 گ چکیده کامل
با توجه به تجمع فلز سرب در بافت های خوراکی ماهی، امنیت و سلامت غذای انسان نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. مطالعه حاضر به منظور مقایسه تجربی اثرات اسید آسکوربیک و تیامیندر جلوگیری از ضایعات بافتی ناشی از سرب در برخی بافت های ماهی کپور انجام شد. ماهیان به صورت تصادفی به 4 گروه 30تایی تقسیم شدند. گروه 1 به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. گروه 2 استات سرب، گروه 3 و 4 علاوه بر سرب به ترتیب تیامین و اسید آسکوربیک نیز دریافت کردند. پس از کالبدگشایی، نمونه های بافتی از مغز، کبد و کلیه تهیه و برش های آماده شده، به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگآمیزی شد. در مقایسه آماری ضایعات بافت مغز شامل پرخونی، ادم و تغییرات ایسکمیک در گروه 4 به صورت معنی داری کمتر از گروه های 2 و 3 بود. همچنین در کبد، پرخونی، هایپرپلازی کانونهای ملانوماکروفاژ، تغییرات دژنراتیو و گنجیدگی های اسیدفست داخل هسته ای هپاتوسیتها مشاهده گردید. شدت پرخونی در بافت کبد و تغییرات دژنراتیو هپاتوسیت ها در گروه 3 به صورت معنی داری کمتر از گروه 4بود. هیچ یک از شاخص های پاتولوژیک کلیه شامل پرخونی، خونریزی، گنجیدگی های اسیدفست داخل هسته ای، تورم و نکروز سلول های پوششی توبول ها و هایپرپلازی کانون های ملانوماکروفاژ، بین گروه های 3 و 4 تفاوت معنی داری نشان ندادند، اما در مقایسه برخی ضایعات این دو گروه با گروه 2، اختلاف معنی دار مشاهده گردید.بر پایه نتایج ذکر شده می توان نتیجه گیری نمود که اسید آسکوربیک و تیامین می توانند در پشیگیری و درمان مسمومیت با سرب به عنوان یک گزینه مناسب در ماهیان مطرح باشند.
پرونده مقاله