زنان مبتلا به سرطان پستان باید بتوانند با ضربه اولیه ناشی از دریافت خبر ابتلا به سرطان و پیامدهای خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، و فردی آن و عوارض جانبی ناشی از اقدامات درمانی همچون تغییر در ظاهر جسمانی، تغییر در نقش‌ها و کارکرد اجتماعی مواجه شوند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اث چکیده کامل
زنان مبتلا به سرطان پستان باید بتوانند با ضربه اولیه ناشی از دریافت خبر ابتلا به سرطان و پیامدهای خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، و فردی آن و عوارض جانبی ناشی از اقدامات درمانی همچون تغییر در ظاهر جسمانی، تغییر در نقش‌ها و کارکرد اجتماعی مواجه شوند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان شناختی – رفتاری و معنویت‌درمانی بر استرس ادراک شده، تصویر بدنی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان بود. بدین منظور طی یک طرح نیمه آزمایشی همراه با پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه، 60 نفر از میان زنان مبتلا به سرطان پستان بیمارستان شهدای تجریش به صورت نمونه‌ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه آزمایش (سه گروه و یک گروه گواه) کاربندی شدند. گروهها قبل و بعد از آموزش از نظر تصویر بدنی، استرس ادراک و کیفیت زندگی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که رفتاردرمانی شناختی بیشتر از دو درمان دیگر و معنویت درمانی بیشتر از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تصویر بدنی و کیفیت زندگی موثر است، همچنین معنویت درمانی بیشتر از دو درمان دیگر و رفتاردرمانی شناختی بیشتر از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس ادراک شده موثر بوده است. به نظر می‌رسد درمان شناختی-رفتاری درکاهش استرس ادراک شده، تصویر بدنی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان نسبت به درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و معنویت درمانی موثر تر است.
پرونده مقاله
از آنجا که احساس سلامت در افراد، بهبود عملکرد روانی، اجتماعی، شغلی و خانوادگی را فراهم می آورد؛ هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی اثر بخشی شناخت درمانی گروهی و رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بر سلامت عمومی دانشجویان بود. بدین منظور، طی یک مطالعه ی نیمه آزمایشی، 250 دانشجو به صورت چکیده کامل
از آنجا که احساس سلامت در افراد، بهبود عملکرد روانی، اجتماعی، شغلی و خانوادگی را فراهم می آورد؛ هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی اثر بخشی شناخت درمانی گروهی و رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بر سلامت عمومی دانشجویان بود. بدین منظور، طی یک مطالعه ی نیمه آزمایشی، 250 دانشجو به صورت در دسترس از نظر سلامت عمومی بررسی و از بین آنها 45 نفر که بالاترین نمره را اخذ کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل کاربندی شدند. گروه اول به مدت هشت جلسه ی دو ساعته تحت رفتار درمانی دیالکتیکی و گروه دوم به همان نحو تحت شناخت درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. آزمودنی ها در آخرین جلسه ی آموزش مجدد از نظر سلامت عمومی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، بین میانگین نمرات سه گروه در پس آزمون، تفاوت معناداری وجود دارد. بررسی میانگین های تعدیل شده نیز نشان از اثر بخشی آموزش مهارت های شناخت درمانی در مقایسه با آموزش مهارت های رفتار درمانی دیالکتیکی داشت. بنابراین می توان گفت که روش شناخت درمانی بر افزایش سلامت عمومی دانشجویان تاثیر داشته است اما، روش رفتار درمانی دیالکتیکی، بهبودی معناداری در سلامت آزمودنیها ایجاد نکرده است.
پرونده مقاله
ناباروری، یک بحران پیچیده در زندگی است و شاید به همین دلیل است که بسیاری از مولفان، پیامدهای روان شناختی ناباروری را به واکنش سوگ عمومی تشبیه کرده اند. مطالعات نشان می دهند که عوامل روان‌شناختی می توانند هم در ایجاد ناباروری نقش داشته باشند و هم این که ناباروری پیامدها چکیده کامل
ناباروری، یک بحران پیچیده در زندگی است و شاید به همین دلیل است که بسیاری از مولفان، پیامدهای روان شناختی ناباروری را به واکنش سوگ عمومی تشبیه کرده اند. مطالعات نشان می دهند که عوامل روان‌شناختی می توانند هم در ایجاد ناباروری نقش داشته باشند و هم این که ناباروری پیامدهای روان‌شناختی را با خود به همراه داشته باشد. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مدل تلفیقی رویکرد هیجان مدار و مدل گاتمن بر ترس از صمیمیت و اضطراب زنان نابارور بود. برای این این منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل، 22 نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری و آزمایشگاه‌تشخیص طبی شهر قدس استان تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه کاربندی شدند. گروهها قبل و بعد از مداخله از نظر ترس از صمیمیت و اضطراب مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 120 دقیقه ای تحت مداخله با مدل تلفیقی هیجان مدار و با استفاده از برنامه مداخله گروهی جانسون و نظریه‌ی دلبستگی بالبی و چند مقوله کلیدی مدل گاتمن قرار گرفتند. گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که آموزش مدل تلفیقی موجب کاهش معنادار ترس از صمیمیت و اضطراب زنان نابارور شده است. به نظر می‌رسد از آموزش مدل تلفیقی رویکرد هیجان مدار و مدل گاتمن می توان برای کاهش ترس از صمیمت و اضطراب زنان نابارور استفاده کرد.
پرونده مقاله
