هدف از این پژوهش تعیین برازش مدلسازی معادلات ساختاری و بررسی تأثیر طرحواره های ناسازگار اولیه و تعارضات زناشویی با نقش میانجیگری ناگویی هیجانی بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روششناسی در زمرۀ پژوهشهای توصیفی همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل کلیۀ افراد متأهل مراجعهکننده به کلینیکهای روانشناسی منطقۀ 2 شهر تهران در بازۀ زمانی بهمن ماه سال 1397 تا تیرماه سال 1398 بود که حداقل یک سال از زندگی زناشویی آنها گذشته باشد. برای نمونهگیری 300 نفر از جامعۀ مذکور به صورت هدفمند و به روش نمونهگیری داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از ابزار پرسشنامۀ تعارضات زناشویی (Sanai, Barati and Boostanipoor, 1996)، طرحواره های ناسازگار اولیه (Young & Brown,2005) و ناگویی هیجانی تورنتو (Bagby, Taylor & Parker, 1994) استفاده شد. دادهها با استفاده از روش آماری مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) با استفاده از نرمافزار AMOS_22 جمعآوری شد. نتایج نشان داد که شاخصهای برازش، پس از اصلاح مدل از مقادیر مطلوبی برخوردار است و دادههای این پژوهش با مدل پژوهش برازش مطلوبی دارد. کلیۀ حیطه های طرد و جدایی، عملکرد مختل، مرزهای مختل، دیگر جهتمندی و گوش به زنگی با نقش میانجی ناگویی هیجانی بر تعارضات زناشویی تأثیر دارد. نتیجه آنکه میتوان از روابط موجود برای بهبود روابط زناشویی استفاده کرد.
پرونده مقاله