اقدام به خودکشی در بین دختران نوجوان بدلیل شناخت های منفی در حال افزایش است، بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری متمرکز بر اندیشناکی در مقابل درمان شناختی مبتنی بر توجه آگاهی بر خود ارزیابی منفی و افکار خودکشی در بین دختران نوجوان 14 تا 19 سال، افسرده قدام کننده به خودکشی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی، با پیش آزمون- پس آزمون و یک گروه کنترل بود. 33 دختر نوجوان که با مشکل اقدام به خودکشی به واحد اورژانس بیمارستان ثامن الائمه و امام حسن(ع) بجنورد از اول آبان تا پانزدهم اسفند 1398 مراجعه کرده بودند، پس از داشتن ملاکهای ورود، به روش هدفمند انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در سه گروه (هر گروه 10 نفر) درمان شناختی رفتاری متمرکز بر اندیشناکی، شناخت درمانی مبتنی بر توجه آگاهی (10 جلسه انفرادی) و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های افسردگی (Beck & Steer, 1993) و احتمال خودکشی (Cull & Gill, 1989) بودند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد هر دو مداخله اثر معناداری بر کاهش خودارزیابی منفی و افکار خودکشی (05/0p<) داشته است و این اثر در طول دوره پیگیری دو ماهه نیز پایدار بوده است. بنابراین هر دو مداخله میتوانند با شیوههای متفاوتی (کاهش اندیشناکی و افزایش توجه آگاهی) اما بدون برتری، سطح خود ارزیابی منفی و عقاید خودکشی را کاهش دهند، بنابراین استفاده از این دو مداخله در زمان افسردگی و در دوره بحران خودکشی پیشنهاد میشود.
پرونده مقاله