رابطه عمل به باورهای دینی با شادکامی و رضایت زناشویی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه
محورهای موضوعی : تربیتیعباس روحانی 1 , داود معنوی‌پور 2
1 -
2 -
کلید واژه: شادکامی, رضایت زناشویی, عمل به باورهای دینی,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین دینداری با شادکامی و رضایتمندی زناشویی انجام گرفت. طرح پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام کادر آموزشی، کارکنان و دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه در سال تحصیلی 87 ـ86 بود. نمونه پژوهش 269 آزمودنی (62 نفر عضو هیأت علمی، 28نفر از کارکنان و 179 دانشجوی متأهل) بود که به شیوه طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه شادکامی (90/0= α )، پرسشنامه رضایت زناشویی (92/0 = α ) و آزمون «معبد2» (97/0= α ) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر روشهای آمار توصیفی از تحلیل واریانس یکطرفه ( ANOVA ) ، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده گردید. تحلیل نتایج نشان داد که بین دینداری با شادکامی و رضایت زناشویی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (01/0 > P ). دینداری و سن، پیش‌بینی‌کننده‌های مناسبی برای رضایت زناشویی و شادکامی محسوب می‌شوند (05/0 < P ).
The aim of this research was to investigate the relationship between religion and marital satisfaction. The design of this in research was descriptive. Statistical population was formed from all of educational staff, personnel and married students in of Islamic Azad University of Mobarekeh in educational year. The sample included subjects ( educational staff, personnel and married students) selected using stratified and simple random sampling. Research instruments consisted of Oxford Happiness Questionnaire ( α = ), Enrich Questionnaire ( α = ) and Mabad ( α = ). In order to analyze data, pearson correlation–coefficient, ANOVA, Multiple Variable Regression as well as descriptive statistics were used and the results indicated that the religion has a significant correlation with happiness and marital satisfaction (r = , P < and r = , P < respectively). The religion and age are two significant variables in prediction of marital satisfaction and happiness.