پاسخی به اهل سیاست در نگاهی واقعی به ریاضت و انزواطلبی در عرفان اسلامی
محورهای موضوعی : مسیحیت
عبدالرضا مظاهری
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، گروه ادیان و عرفان)
کلید واژه: ریاضت, انزواطلبی, سلوک, نفس, صلح, علم شهودی, ذوق, خلوت در انجمن,
چکیده مقاله :
اندیشة عرفانی، اندیشه‌ای سیاسی نیز هست. به گواهی تاریخ، صوفیان و خانقاه‌ها در امنیت و آبادانی و رشد سیاسی کشور ایران نقش اساسی داشته‌اند و علت عقب‌ماندگی سیاسی ایران، به ویژه پس از دورة مغول، علتی فرهنگی بوده است، نه زهد و انزواطلبی صوفیان. عارفان برای سلامتی نفس خود و جامعه، وخدمت به مردم به ریاضت روی آورده‌اند. آنها بهترین روان‌شناسان جامعه‌اند، زیرا با گزارش مراحل سلوک، راه حل اصلاح فردی و جمعی جامعه را بیان کرده‌اند و زهد حقیقی را نشان داده‌اند. بحث خلوت در انجمن و قانون ترکیب، چگونگی حضور در جامعه و استفاده از تمتعات و مال دنیا، در عین زاهد بودن است و راه گذر از علم حصولی و رسیدن به معرفت شهودی همان ریاضت و انزواطلبی است.
In Islam mystical thought is also political. Sufis and monasteries had an essential role in maintaining the security, prosperity and political growth of Iran, and it seems that the reason for political backwardness of Iran, specially after the Mogul invasion, was of cultural origin, not the asceticism and renunciation on the part of Sufis. Mystics turned into asceticism in search of spiritual soundness for themselves and for the society, and through this they were going to help people. They were the best psychologists of the society, since through reporting various states of spiritual wayfaring, they proposed the solution for reforming both the individual and the society. Concepts such as seclusion in congregation, the law of synthesis shows the way of being present in the society and enjoying the world, alongside of being an ascetic. In short, the way to intuitive wisdom starts from acquired knowledge and goes through asceticism and renunciation.