سرچشمه‌های فرهنگ هندی: نگاهی به تمدن پیشاآریایی و آریایی نخستین
محورهای موضوعی : مسیحیت
1 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
کلید واژه: هند باستان, هاراپا, موهنجودارو, دراویدی, هندواروپایی, هندوایرانی, آریایی,
چکیده مقاله :
با توجه به شواهد باستان‌شناختی و زبان‌شناختی می‌توان دو سرچشمۀ عمده برای تمدن هند باستان در نظر گرفت: نخست هاراپایی-دراویدی و دوم هندوآریایی. از دوران اوج تمدن هاراپا (2600-1900 ق.م) آثار باستان‌شناختی متعددی برجای مانده است که بر وجود فرهنگ و تمدنی غنی دلالت دارد. اما از آنجا که خط هاراپایی هنوز رمزگشایی نشده است برای توصیف اندیشه‌های این قوم باید به حدس و گمان متکی شد. اصطلاح دراویدی بر مجموعه‌ای از زبان‌های هندی و نیز مردمی که بدان تکلم می‌کرده‌اند اطلاق می‌شود. با توجه به شواهد موجود، این زبان‌ها پیش از ورود آریایی‌ها رایج بوده‌اند. اقوام هندوآریایی از حدود سال 1700 ق.م به شمال هند وارد شدند و به تدریج توانستند فرهنگ خود را در این نواحی رواج دهند. پس از ورود این اقوام به هند و آمیخته شدن فرهنگ آنان با فرهنگ هاراپایی-دراویدی دوره‌ای در تاریخ هند شکل گرفت که به دورۀ ودایی موسوم است.
Due to archaeological and linguistic evidence there are two sources for the ancient Indian civilization: Harappan-Dravidian and Indo-Aryan. Most of these archaeological findings are related to the mature phase of the Harappan Civilization (2600-1900 BCE), but as long as their script remains undeciphered talking of Harappan thoughts is a matter of mere speculation. The Dravidian is one of the main language families in India and the Dravidians are native speakers of any of the Dravidian languages. These languages were popular before Aryans arrived in the subcontinent. From about 1700 BCE groups of Indo-Aryan people migrated to the north of India and gradually spread their culture there, so it combined with pre-Aryan culture hence the Vedic period emerged.