انسان آرمانی در رامایانه و شاهنامه
محورهای موضوعی : مسیحیت
کلید واژه: انسان آرمانی, رامایانه, والمیکی, شاهنامه, فردوسی,
چکیده مقاله :
انسان آرمانی در حماسه‌های اقوام کهن، در وجود قهرمانان حماسه‌ها متجلی می‌شود، که هر یک از آنان بازتاب تفکر و ارزش‌های اخلاقی جامعة خویشتن است. حماسه سرایان بزرگی چون والمیکی و فردوسی در اثر خود به خلق چنین انسان آرمانی پرداخته‌اند. قهرمانان رامایانه و شاهنامه در واقع انسان را در مراتب گوناگون خویش نشان می‌دهند. در بررسی ویژگی‌های شخصیتی چنین انسان آرمانی، صفاتی چون خداپرستی، خردمندی، دادگری، بی‌نیازی، وفاداری، خیرخواهی و دوراندیشی بسیار بارز و برجسته‌اند. گر چه این ویژگی‌ها تا حدودی در هر دو اثر به‌طور یکسان یافت می‌شوند، اما هر کدام با توجه به پیشینة فرهنگی سرزمین خود بروزی متفاوت دارند. برخی ویژگی‌ها مانند وفاداری در انسان آرمانی رامایانه برجسته‌تر به چشم می‌آید، حال آن‌که فرهمندی ویژگی خاص انسان آرمانی شاهنامه است.
In the epics of the ancient peoples, the ideal man is manifested in the life and works of their heros, so that each one of them is a reflection of the ethical standards and values of his society. Great epic writers such as Valmiki and Firdawsī tried to create such an ideal man. The heros of Rāmāyāna and Shāhnāmah show the man in his different levels. In a survey of the characteristics of such an ideal man, his belief in God, wisdom, justice, self sufficiency, loyalty, philanthropy and prudence seem quite prominent. Though these characteristics are more or less found in both works, each quality has different manifestations according to the cultural background of its land of origin. For example, some qualities like loyalty are more prominent in Rāmāyāna, while others like having the God given charisma are more important in Shāhnāmah.