رباعی و موضوع مرگ در رباعیات مولانا

محورهای موضوعی : حماسه

خلیل ابراهیم صاری اوغلو ¹ ( دانش‌کدة الهیات، دانش‌گاه آنکارا. )

تاریخ دریافت : 1388/08/09 تاریخ پذیرش : 1388/08/09 تاریخ انتشار : 1388/12/01

کلید واژه: مولانا ـ رباعی ـ مرگ,

چکیده مقاله :

رباعی، یکی از قالب‌های شعری است که ابداع آن را در زبان فارسی دانسته‌اند. از آن‌جا که در این قالب، مفهومی منحصر گنجانده می‌شود و وزنی خاص در آن بکار می‌رود،‌ کاربرد آن را در زبان فارسی کمتر از دیگر قالب‌های شعری می‌بینیم. مولانا نیز در خیل اشعارش، به سرایش رباعی پرداخته و در این باره مهارتی ویژه را بکار بسته است. در این مقاله به بررسی مسألة مرگ و آن سوی مرگ و اندیشه‌های مولانا در این باب می‌پردازیم. بدین ترتیب با اندیشه‌های وی دربارة مرگ ـ که میان انسان‌ها مشترک است ـ ، حیات بعد از مرگ و حیات اخروی ـ که جای محاسبة اعمال این جهانی است ـ آشنا می‌شویم.

چکیده انگلیسی:

Robai as a poetic genre is known to be originated in the Persian language.  Since this genre normally deals with a single concept and has meter of its own, its employment in contrast with other poetic genre is less encountered in the Persian language. Among his prolific poems, Mowlana has composed quatrains with utmost mastery and skill.  This article is concerned with issues such as death, life after death, and Mowlana’s views regarding these subjects are provided. �ا اندیشه‌های وی دربارة مرگ ـ که میان انسان‌ها مشترک است ـ ، حیات بعد از مرگ و حیات اخروی ـ که جای محاسبة  اعمال این جهانی است ـ آشنا می‌شویم.

منابع و مأخذ:

1. گولپینارلی، عبدالباقی، رباعیّات، کتاب‌فروشی رمزی، 1964.
                           
2. کلیات شمس یا دیوان شمس تبریز، بدیع‌الزّمان فروزان‌فر، دانش‌گاه تهران، 1342.
   
3. رباعیّات مولانا جلال‌الدّین، شفیق جان، مدیریت جهان‌گردی استان، 2006.